Η δημοτικότητα του Αγίου Νεκτάριου, τότε Μητροπολίτη Πενταπόλεως, προκαλεί τη ζηλοφθονία ορισμένων κληρικών στην Αλεξάνδρεια. Από φόβο ότι θα γίνει ο επόμενος Πατριάρχης Αλεξανδρείας, μέρος του κλήρου τον δυσφημίζει με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από την Αίγυπτο. Στην Αθήνα πια, χάρη στην εξελιγμένη παιδαγωγική του τακτική, γίνεται ξακουστός και κοσμαγάπητος και την ίδια εποχή επιδίδεται σε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Ο φόρτος εργασίας, όμως, τον καταπονεί και αποφασίζει να αποσυρθεί στην Αίγινα, όπου ξαναχτίζει ένα ερειπωμένο μοναστήρι με τα ίδια του τα χέρια, το οποίο χάρη στη φήμη του, μεγαλώνει. Η Μονή, όμως, δεν αναγνωρίζεται ποτέ, ενώ ο Άγιος Νεκτάριος κατηγορείται άδικα για ανηθικότητα. Στο Αρεταίειο νοσοκομείο, λίγο μετά το θάνατό του, θα κάνει το τελευταίο του θαύμα.
- Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)
Σχεδόν 100 χρόνια μετά τον θάνατό του, η γεμάτη δοκιμασίες ζωή του πρωτοπόρου Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, που έχει εμπνεύσει αμέτρητους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, μεταφέρεται για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, σε μια φιλόδοξη κινηματογραφική παραγωγή που βασίζεται στη προσωπικότητα και ιστορία του Αγίου Νεκταρίου, του ιερέα των απλών ανθρώπων, που παρά τις δυσκολίες έμεινε πιστός στα ιδανικά του και δεν δίστασε να “επαναστατήσει” απέναντι στον συντηρητισμό της εποχής, ιδρύοντας το πρώτο γυναικείο μοναστήρι.
Ήπιων τόνων αγιογραφία (με τις ευλογίες της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου και της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής), απο την, σερβικής καταγωγής, Yelena Popovic η οποία υπογράφει και το σενάριο. Η Popovic χωρίζει τα 110 λεπτά της ταινίας σε 3 μέρη (Αίγυπτος-Αθήνα-Αίγινα) και σχεδόν μινιμαλιστικά εξιστορεί την διαδρομή και τις μάχες που αντιμετώπισε στο δρόμο του προς την αγιότητα. “Κλείνει” τον χαρακτήρα της ταινίας σε ενα “ασφυκτικό” 1:66 κάδρο, υιοθετώντας έτσι ένα ρεαλιστικό και προσωπικό τόνο προκειμένου το κοινό να παρακολουθήσει την ιστορία του και να ταυτιστεί με τον χαρακτήρα, τα βάσανα, τις δοκιμασίες του.
Επικεντρώνεται στα μηνύματα της ταπεινότητας και της αφοσίωσης, του πόνου και της αδικίας, αλλά παράλληλα της ελπίδας και της πίστης, εφόδια που μας δίνονται, ώστε να ζούμε και να προχωράμε μπροστά, φτιάχνοντας έτσι μια ιστορία συγκινητική, μεταμορφώνοντας τόν χαρακτήρα του Νεκτάριου σε έναν – πραγματικά – άγιο άνθρωπο που θυσίασε τη ζωή του για την πίστη και τον συνάνθρωπό του. Μηνύματα όπου ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις του καθενός, και τον θρησκευτικό προσανατολισμό του… αγγίζουν.
Όλα τα παραπάνω θα ήταν ιδανικά (για την ταινία), αν η Popovic μέσω της σκηνοθεσίας της – η οποία αγγίζει τα όρια του τηλεοπτικού – δεν τα έκανε να φαντάζουν επιφανειακά. Μια σκηνοθεσία by the book και χωρίς φαντασία (εκτός μικρών εξαιρέσεων), κάτι που ναι μεν κάνει την ταινία να βλέπεται ευχάριστα, αλλά παράλληλα την καταδικάζει να είναι επίπεδη, να μην εξιτάρει την προσοχή, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα σε κάνει να ταυτιστείς με τον ήρωα της. Το σενάριο και αυτό επιφανειακό, καθότι το υπόβαθρο των περισσότερων δεύτερων χαρακτήρων είναι ημιτελές, ίσως λογικό και ολίγον απαραίτητο προκειμένου ο θεατής να μπορέσει να ταυτιστεί με τον βασικό χαρακτήρα.
Το μεγαλύτερο λάθος, όμως, και μαζί η τεράστια ένσταση που έχω για την ταινία , είναι η επιλογή αγγλόφωνων διαλόγων στο 98%!! της ταινίας. Είναι ένα λάθος που μειώνει την εμπειρία, και η αιτία, για τον γράφοντα, όπου απο το πρώτο 15λεπτο η ταινία, με “ πέταξε “ εξω , ενω για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται οτι, ηθοποιοί που αναγκάζονται να μιλούν στήν μη μητρική τους γλώσσα, έχει ως αποτέλεσμα (τις πιο πολλές φορές) καταστροφικό και ερασιτεχνικό. Στο θέμα των ερμηνειών, όπως ήταν φυσικό, ο Σερβετάλης κλέβει την παράσταση, με την ερμηνεία και μεταμόρφωση του σε Νεκτάριο, ενω οι δεύτεροι χαρακτήρες… απλά υπάρχουν.
Ο Άνθρωπος του Θεού σίγουρα ξεφεύγει απο τον μέσο όρο ταινιών του είδους που έχουμε δει στο παρελθόν, και σίγουρα θα ταυτιστούν πολλοί θεατές μαζί του , άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τις δικές τους δυσκολίες και προβλήματα. Κινηματογραφικά όμως, η ταινία έχει δυο λάθη τα οποία ποτέ δεν προσπέρασα: την τηλεοπτικού και flat επιπέδου σκηνοθεσία και την εντελώς λανθασμένη χρήση αγγλικών διαλόγων. Δυστυχώς με πέντε κάδρα και μια στιβαρή ερμηνεία… δεν έχεις (πολύ καλή) ταινία.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Ο Άνθρωπος του Θεού Trailer
Cineramen
Share
