H ταινία Naked Singularity έχει να κάνει με την ιστορία του Casi, ενός πολλά υποσχόμενου Συνήγορου του Πολίτη από την Νέα Υόρκη, του οποίου ο ιδεαλισμός αρχίζει να τσακίζει από τις καθημερινές αδικίες του συστήματος δικαιοσύνης, που προσπαθεί να διορθώσει. Έχοντας θέσει υπό αμφισβήτηση όλα αυτά για τα οποία δούλεψε και βλέποντας το σύμπαν να καταρρέει γύρω του, θα λάβει μέρος σε μια πολύ επικίνδυνη ληστεία, που οργάνωσε μια πρώην πελάτισσα του, σε μια προσπάθεια να νικήσει το διαλυμένο σύστημα, με τους δικούς του κανόνες.
Δε ξέρουμε τι ήθελε να καταφέρει η ταινία, αλλά αυτό που βγαίνει είναι ανά στιγμές ένας ανεκδιήγητος αχταρμάς, που πραγματικά όχι μόνο δεν προσφέρει κάτι στον θεατή, αλλά όσο περνάει η ώρα τον εξοργίζει καθώς είναι μπερδεμένη χωρίς λόγο και ουσία.
To trailer πραγματικά μας προμήνυε για κάτι πολύ ενδιαφέρον και η πλοκή της που δεν αποκαλύπτει κάτι μας είχε εξιτάρει το ενδιαφέρον, μέχρι φυσικά να την δούμε, μιας και ειδικά στο δεύτερο μισό είναι ανεκδιήγητη.
Για να το πάρουμε από την αρχή, εν μέρει ο σκηνοθέτης επιχείρησε να βάλει την δική του “πινελιά” και η αλήθεια είναι πως μέχρι τη μισή ώρα (παρά το ότι δεν ξέρεις καν τι θα δεις), δεν την λες τόσο αδιάφορη, αλλα η συνέχεια είναι καταστροφική.
Με αποκορύφωμα το χαοτικό δεύτερο μισό που είναι λες και θέλει απλά να γεμίσει τον χρόνο και καταφέρνει να σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, ωστόσο για όλους τους λάθος λόγους. Από την αρχή κάτι δεν κολλάει ωστόσο υπάρχει μια όχι τόσο κακή αισθητική και μερικές σκηνές που σου τραβούν κάπως την προσοχή. Από κεί και πέρα όλα γκρεμίζονται και η ταινία παίρνει την κάτω βόλτα.
Αντί να έχει μια ένταση, αγωνία και τα συναφή, γίνεται ολοένα και πιο άνευρη με ένα τεμπέλικο σενάριο, χαρακτήρες που είναι το λιγότερο καρικατούρες. και παρόλο που υπήρχε προοπτική για κάτι πρωτότυπο, καταλήγει σε φιάσκο.
Στο πιο κρίσιμο σημείο η ταινία χάνει εντελώς την μπάλα και μοιάζει πιο πολύ με παρωδία. H εξέλιξη της ταινίας αποδεικνύεται άνευρη, τραγελαφική, περισσότερο προκαλώντας τα γέλια των θεατών, παρά την αγωνία τους.
Η σκηνοθεσία και το σενάριο πραγματικά δεν έχουν καμία συνοχή, ειδικά στο δεύτερο και πιο κρίσιμο κομμάτι της, με την ταινία Naked Singularity να γίνεται από το… πουθενά μια από τις πιο βαρετές και “ό,τι να ‘ναι” που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Η ταινία πνίγεται στην μετριότητα και την εγωκεντρικότητα της, οι ηθοποιοί αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας σε πολλές σκηνές τους και σε κάνουν να κοιτάς πιο πολύ το ρολόι, παρά καταφέρνουν να σε “κρατήσουν” εκεί που χρειάζεται, με γραφικές over the top ερμηνείες. Οπότε και η τελευταία ελπίδα της ταινίας για κάτι καλό εξατμίζεται και εκεί.
Ειλικρινά μετά το τέλος της προσπάθειας (που δεν σου κρατάει καν το ενδιαφέρον μέχρι το φινάλε, κι ας κρατάει ούτε 90 λεπτά), τα λόγια είχαν στερέψει, σε μια επιεικώς μέτρια προσπάθεια και το μόνο που κρατήσαμε από ένα συνονθύλευμα είναι κάποιες καλές σκηνές και τίποτα παραπάνω.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★☆☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Cineramen
Share
