Μια ηθοποιός (Natalie Portman) αναλαμβάνει το ρόλο μιας γυναίκας (Julianne Moore) που μπήκε φυλακή για μια σχέση που δημιούργησε με ένα 13χρονο αγόρι, με το οποίο πλέον, 20 χρόνια περίπου μετά, είναι παντρεμένοι. Η γνωριμία όμως που θα έχει η ηθοποιός με το ζευγάρι ώστε να αντλήσει πληροφορίες για το ρόλο, θα διαταράξει τις υπάρχουσες ισορροπίες μεταξύ τους.
Σε αυτό το αρκετά ενδιαφέρον στόρι βασίζεται η νέα ταινία του Todd Haynes (που πρωτοείδαμε στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας), σκηνοθέτη (και) του εξαιρετικού Carol πριν μερικά χρόνια. Και όπως έχει κάνει και προηγούμενες φορές στην καριέρα του, ο αμερικανός δημιουργός στην ταινία May December ανατέμνει τις ερωτικές σχέσεις, τις λεπτές ισορροπίες που υπάρχουν μεταξύ των μελών, και τις σχέσεις εξουσίας μέσα σε αυτές.
Ο Haynes ακολουθεί μια έξυπνη αφηγηματική τεχνική, αξιοποιώντας το σενάριο των Samy Burch και Alex Mechanik που ακολουθεί την ηθοποιό μέσα από την έρευνα που κάνει για να αντλήσει πληροφορίες για τον ρόλο που καλείται να παίξει, μαθαίνοντας (παράλληλα με εμάς) τα δεδομένα της ιστορίας. Στοιχεία τα οποία δίνονται μεθοδικά και ιδιαίτερα λακωνικά για τα γεγονότα του παρελθόντος, παίζοντας μεταξύ πραγματικότητας και φημολογίας, βάζοντας και ορισμένες πινελιές ερωτικού και ψυχολογικού θρίλερ παλαιότερης κοπής, υποστηριζόμενες από ένα εύστοχο soundtrack.
Και μπορεί τελικά σε πρώτο επίπεδο η εξέλιξη να μην εντυπωσιάζει, καθώς οι δραματικές στιγμές φαίνεται να στερούνται ελαφρώς ένταση μοιάζοντας ανολοκλήρωτες, ενώ και οι εκπλήξεις είναι μετρημένες, παρόλα αυτά διαθέτει μεγάλο βάθος και πολλαπλές ευκαιρίες ανάλυσης για ένα πιο υποψιασμένο κοινό που έχει αυτή τη διάθεση. Αναλύσεις για τον τρόπο αντιμετώπισης της κοινωνίας προς το πρόσωπο μιας γυναίκας που έκανε σχέση με ένα 13χρονο αγόρι, τη σχέση που έχει διαμορφωθεί μεταξύ τους, τις τύψεις και τα απωθημένα που κουβαλάνε και κρύβουν πίσω από μια εικόνα ευτυχίας.
Και παράλληλα, μέσα από την παρουσία της ηθοποιού ασχολείται με την ίδια την τέχνη του κινηματογράφου και της σχολής των ερμηνευτών που ακολουθούν τη λεγόμενη Μέθοδο, χτίζοντας μια «μπεργκμανική» σχέση εξάρτησης και εμμονής στην προσπάθεια μιας τέλειας ερμηνείας που προκύπτει βιωματικά, φέρνοντας στο μυαλό έντονα το κλασικό Persona.
Όλα τα παραπάνω βέβαια, όπως και όλη η ταινία γενικότερα, δεν θα ήταν η ίδια αν δεν είχαμε ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο όπου συναντάμε τις Julianne Moore και Natalie Portman σε ένα καλοστημένο ερμηνευτικό μπρα ντε φερ, σε δύο ρόλους που έρχονται σε σύγκρουση αλλά ανά στιγμές και ταύτιση, συνδέοντας παρόν με παρελθόν στο ίδιο κάδρο. Ανάμεσά τους ο Charles Melton του Riverdale λειτουργεί με στωικότητα, αλλά χωρίς να εντυπωσιάζει στον σύνθετο ρόλο ενός άντρα που έχει παντρευτεί τη γυναίκα με την οποία είχε σχέση όντας ανήλικος.
Μια πολυεπίπεδη σε αναγνώσεις ταινία, που δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει όσο υπόσχεται, περιορίζοντας ταυτόχρονα το κοινό της απαιτώντας μια πιο ακαδημαϊκή προσέγγιση που μπορεί να ξενίσει μέρος των θεατών.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★☆☆
Διάρκεια: 113′
Πρωταγωνιστούν: Natalie Portman, Julianne Moore, Charles Melton, D. W. Moffett, Piper Curda, Elizabeth Yu, κ.α.
