Η Κριστίν Μπαλμπάνο Τζόρνταν χρειάζεται μία αλλαγή στη ζωή της. Ο γιος της φεύγει για σπουδές, ο γάμος της κλονίζεται και η επαγγελματική της ζωή έχει καταλήξει σε αδιέξοδο. Η Κριστίν λαχταράει μία ζωή στην οποία η ενσυναίσθηση και το χάρισμα της στην επίλυση προβλημάτων θα θεωρούνται προσόντα και όχι εμπόδια. Ώσπου δέχεται μία αναπάντεχη κλήση από την Μπιάνκα, μία γυναίκα που δεν γνωρίζει, η οποία της ανακοινώνει ότι πέθανε ο παππούς της στην Ιταλία. Φεύγει από την Καλιφόρνια με προορισμό τη Ρώμη για να παρευρεθεί στην κηδεία, όπου ανακαλύπτει ότι η οικογενειακή επιχείρηση είναι μία οργανωμένη εγκληματική οργάνωση και ότι οι αντίπαλοι έχουν ξεχυθεί εναντίον της οικογένειας Μπαλμπάνο. Η Κρίστιν καλείται να αναλάβει την επιχείρηση, σύμφωνα με τις επιθυμίες του παππού. Αρχικά απρόθυμη, η μέχρι τώρα ευχάριστη προς όλους Κριστίν συνειδητοποιεί ότι πέρα από το να αποφεύγει δολοφονικές απόπειρες σε βάρος της, η επαφή με τη Μαφία έχει και τα καλά της. Βρίσκεται πλαισιωμένη από μία ομάδα που εκτιμά αυτά που έχει να δώσει, η γκαρνταρόμπα της αναβαθμίζεται και είναι φανταστική, η Μπιάνκα στέκεται δίπλα της σαν φύλακας άγγελος και η ίδια κάνει επιτέλους ένα μεγάλο διάλειμμα από τις ατελείωτες τηλεδιασκέψεις. Είναι ένα μεγάλο βήμα για μία γυναίκα που μέχρι πριν λίγο έτρεχε για να μεγαλώσει μία οικογένεια και δεν προλάβαινε να δει ούτε τον Νονό. Καθώς μεταμορφώνεται σε Mafia Mamma, η Κριστίν αναγνωρίζει ότι η οικογένεια Μπαλμπάνο, όπως και η ίδια, μπορεί να εξελιχθεί και να οδηγηθεί σε νέα ξεκινήματα.
Μπορεί αυτό που διαβάσετε μόλις τώρα στην σύνοψη της ταινίας, να είναι μεγαλύτερο από το σύνολο του σεναρίου που έχει το Mafia Mamma. Ναι ξεκινήσαμε με… κακία, αλλά μας συγχωρείτε, δεν αντέξαμε με τα όσα παρακολουθήσαμε
Σίγουρα (ακολουθεί φράση κλισέ) οι καλύτερες των προθέσεων μπορεί να υπήρχαν στην εν λόγω ταινία που (θα) ήθελε να είναι ψυχαγωγική για τους θεατές, ωστόσο όσο περνάει η ώρα το Mafia Mamma καταλήγει ένας ανεκδιήγητος αχταρμάς.
Είναι μια ταινία που πραγματικά όχι μόνο δεν προσφέρει κάτι στον θεατή, αλλά όσο περνάει η ώρα τον εξοργίζει. To trailer πραγματικά μας προμήνυε για κάτι οκ που θα περνάγαμε ευχάριστα την ώρα μας και η πλοκή της που δεν αποκαλύπτει κάτι μας είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αυτό φυσικά μέχρι φυσικά να την δούμε, μιας και ειδικά στο δεύτερο μισό είναι ανεκδιήγητη και απλά θέλει να προκαλέσει (περισσότερα τα νεύρα του θεατή), χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα στα τεκταινόμενα.
Για να το πάρουμε από την αρχή, εν μέρει o σκηνοθέτης επιχείρησε να βάλει την δική του “πινελιά” για την σύγχρονη πραγματικότητα και η αλήθεια είναι πως μέχρι ένα σημείο έχεις ένα ενδιαφέρον για το που το πάει, αλλά μετά από λίγο δεν… τσουλάει.
Ωστόσο από κει και πέρα, με αποκορύφωμα το χαοτικό δεύτερο μισό που είναι λες και θέλει απλά να γεμίσει τον χρόνο με ασύνδετες τραβηγμένα σκηνές και καταφέρνει να σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, ωστόσο για όλους τους λάθος λόγους.
Από την αρχή κάτι δεν κολλάει ωστόσο υπάρχει μια όχι τόσο κακή αισθητική και μερικές σκηνές που σου τραβούν κάπως την προσοχή, αλλά από κεί και πέρα όλα γκρεμίζονται και η ταινία παίρνει την κάτω βόλτα.
Αντί να έχει κάτι ψυχαγωγικό, γίνεται ολοένα και πιο άνευρη με ένα τεμπέλικο σενάριο, χαρακτήρες που είναι το λιγότερο καρικατούρες και παρόλο που υπήρχε προοπτική για κάτι πρωτότυπο, καταλήγει σε φιάσκο.
Η σκηνοθεσία και το σενάριο πραγματικά δεν έχουν καμία συνοχή, ειδικά στο δεύτερο και πιο κρίσιμο κομμάτι της, με την ταινία Mafia Mamma να γίνεται από το… πουθενά μια από τις πιο”ό,τι να ‘ναι” που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, κι ας μην το περιμέναμε.
Η ταινία πνίγεται στην μετριότητα και την εγωκεντρικότητα της, σκηνές και ηθοποιοί αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας και καταλήγεις να κοιτάς πιο πολύ το ρολόι. Όλα τα προαναφερθέντα, αλλά ειδικά οι χαρακτήρες πιο πολύ σε εκνευρίζουν παρά καταφέρνουν να σε “κρατήσουν” εκεί που χρειάζεται, με γραφικές over the top ερμηνείες. Οπότε και η τελευταία ελπίδα της ταινίας για κάτι καλό εξατμίζεται και εκεί.
Ειλικρινά μετά το τέλος της προσπάθειας, τα λόγια είχαν στερέψει, σε μια επιεικώς ανιαρή προσπάθεια και το μόνο που κρατήσαμε από ένα συνονθύλευμα είναι κάποιες ελάχιστες καλές σκηνές και τίποτα παραπάνω. Α και το ότι επιτέλους τελείωσε.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★☆☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Cineramen
Share
