Pixar και κινηματογραφική “μαγεία”. Δυο κόσμοι παράλληλοι. Και ναι , μπορεί να έχουν πέρασει 26 χρόνια από την πρώτη γνωριμία μας με τις “ιστορίες” των Γούντυ και Μπάζ , αλλά όσον αφορά την Pixar , το ίδιο το στούντιο έχει θέσει αρκετά υψηλά πρότυπα με την πάροδο των ετών, φυσικά υπήρχαν και λαθάκια (βλ. Cars 2) , αλλά ακόμη και στην πιο κακή τους “μέρα” οι ταινίες της Pixar.. έχουν καρδιά. Και τώρα, με την 24η μεγάλου μήκους ταινία τους – και μετά το Όσκαρ στην τεράστια “Ψυχή” του περασμένου Δεκεμβρίου – ελπίζουν να επιστρέψουν για άλλη μια φορά με έναν μάλλον ιδιαίτερο θρίαμβο.
- Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)
Παρά, όμως , την επιρροή και το φόρο τιμής στους θρυλικούς Hayao Miyazaki και Federico Fellini, το Luca είναι απο τις λιγότερο φιλόδοξες από τις περισσότερες ταινίες του στούντιο – τόσο όσον αφορά το εντυπωσιακό θέαμα όσο και την αφηγηματική εφευρετικότητα – με το ντεμπούτο του σκηνοθέτη, υποψήφιου για Όσκαρ Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους, με το εξαιρετικό La Luna, Enrico Casarosa, να είναι στην πραγματικότητα μια μάλλον απλή ιστορία, με φόντο μια πανέμορφη παραθαλάσσια πόλη της ιταλικής Ριβιέρας. Εκεί όπου ένα αγόρι περνά το καλοκαίρι, που θα αλλάξει τη ζωή του , με μπόλικο φρέσκο παγωτό, μακαρόνια και ατελείωτες βόλτες με βέσπα. Ο Luca μοιράζεται αυτές τις περιπέτειες με τον νέο του φίλο, τον Alberto, αλλά η καλοπέρασή τους απειλείται από ένα καλά κρυμμένο μυστικό: είναι και οι δύο τέρατα της θάλασσας και έρχονται από έναν άλλο κόσμο, κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Αυτή η ιστορία της δεκαετίας του ’60 (σύμφωνα με τον σκηνοθέτη) της ιταλικής Ριβιέρας μπορεί να μην έχει την πρωτοποριακή καινοτομία ορισμένων από τα κλασικών ταινιών της Pixar, αλλά αυτό που λείπει από τη συναισθηματική πολυπλοκότητα που κατακλύζει τις ταινίες της , αντισταθμίζεται με τη μεγάλη και χωρίς περιορισμούς καρδιά του και το απλό μήνυμα να είσαι ο εαυτός σου και να μην κρύβεις τούς φόβους σου . Το Luca είναι ένα όμορφα πολύχρωμο μείγμα φαντασίας και ιταλικού νεορεαλισμού και παράλληλα μια ταινία που σε “ταξιδεύει” – οτι καλύτερο αυτή τη στιγμή. Αυτό που ξεκινά ως ιδέα μιάς “Μικρής Γοργόνας” γίνεται γρήγορα μια ωδή στη φιλία και τις προ-ερωτικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας.
Ο αναπτυσσόμενος δεσμός του Luca με τον Alberto βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας , καθώς τα δύο παιδιά ονειρεύονται να γίνουν ανεξάρτητοι και να πάνε σε μια περιπέτεια … με μια Vespa! Και είναι αυτό το όνειρο που οδηγεί τα δυο αγόρια να κάνουν τη “βουτιά” και να εισέλθουν στην κοντινή κοινότητα του Portorosso, εκεί όπου μια καλοκαιρινή εκδήλωση τριάθλου, το Portorosso Cup, ένα τριάθλο που περιλαμβάνει ποδηλασία, κολύμπι και κατανάλωση τεράστιων ποσοτήτων ζυμαρικών , θα τούς δείξει τι σημαίνει καλοκαίρι , ενω μαζί θα γνωρίσουν και την Giulia, μια γοητευτική, κοινωνική βιβλιοφάγος που της αρέσουν οι περιπέτειες και “Μήλο της Έριδος”.
Φυσικά, μέσα σε ολη αυτή την ανεμελιά, οι δυο τους θα ανακαλύψουν ότι, παράλληλα με τις απολαύσεις του ανθρώπινου κόσμου, υπάρχουν κίνδυνοι. Ένα ψιλόβροχο , μια βουτιά στο σιντριβάνι, ακόμη και ένα ποτήρι νερό θα μπορούσε να αποκαλύψει την ταυτότητά τους.
Όλα τα παραπάνω καταγράφονται με μια απίστευτη οπτική λαμπρότητα , που στοχεύει στην αισιοδοξία και την ιταλική κουλτούρα εκείνης της εποχής , έναντι του φωτορεαλιστικού animation και της υπέροχης μουσικής του Dan Romer.
Τα τρία παιδιά στον πυρήνα της ταινίας είναι υπέροχα, και η ένωση τους είναι γεμάτη με στοιχεία όπως η διασκέδαση και το δέσιμο της πραγματικής φιλίας. Υπάρχουν επίσης μερικοί σπουδαίοι υποστηρικτικοί χαρακτήρες , όπως ο τοπικός νταής Ercole (Saverio Raimondo), η στοργική αλλά αγχωτική μητέρα του Luca, Daniela (Maya Rudolph) και τον καλοπροαίρετο μπαμπά Lorenzo (Jim Gaffigan). Τεχνικά η ταινία, (ναι ακόμα είμαστε θαμπωμένοι με το animation της), ξεπερνάει και θέτει νεα standard στο face texture και τον φωτορεαλισμό , ενω αξιοσημείωτo είναι το εύρος του πλάνου και η καταπληκτική λεπτομέρια του. Αλλά και η χρωματική παλέτα της ταινίας (σε όποιον “κόσμο” και αν κινείται) τόσο σε σχέση με τους χαρακτήρες της ταινίας , όσο και στον περιβάλλοντα χώρο, ενισχύει σημαντικά την αισθητική της ταινίας.
O Luca διαφέρει από πολλές ταινίες Pixar που ασχολούνται με top-tier θέματα – θνησιμότητα, συνείδηση, ο ρόλος μας στο σύμπαν κλπ. Είναι μια ταινία περιπέτειας/ενηλικίωσης που έχει ως επίκεντρο την αποδοχή. Είναι ένα απλό, ίσως ακόμη και υπερβολικό μήνυμα για μια ταινία κινουμένων σχεδίων, αλλά αξίζει .
Eίναι όμως παράλληλα και μια γλυκιά, απαλή και λουσμένη από τον ήλιο ταινία, με χαλαρούς ρυθμούς και γενναιόδωρο πνεύμα, μια “γιορτή” του να είσαι ο εαυτός σου με τους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη σημασία για ‘σενα και να βρεις τα καλά στη ζωή. Κυρίως όμως θα σου “ψιθυρίσει” για τις δικές σου παιδικές φιλίες — φίλους που σε πήγαν σε περιπέτειες , φίλους που σε βοήθησαν να ξεπεράσεις τους φόβους σου , φίλους που σε έκαναν να γελάς μέχρι δακρύων, φίλοι που ίσως ήταν λίγο κτητικοί, και φίλους που πάντα βασιζόσουν , αλλά και αυτοί σε σενα .
Γοητευτικό και διασκεδαστικό, το Luca είναι ιδανικό για μια οικογενειακή βραδιά. Και εάν έχετε αμφιβολίες, απλώς φωνάξτε “Silencio Bruno” και βουτήξτε μέσα!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Luca Trailer
Cineramen
Share
