Μετά το θάνατο του νομπελίστα δραματουργού Λουίτζι Πιραντέλο το 1936, οι προετοιμασίες της κηδείας του, για την οποία είχε δώσει συγκεκριμένες οδηγίες, σκοντάφτουν σε διαδοχικά σουρεαλιστικά εμπόδια.
Το Λεονόρα Αντίο εστιάζει σε ένα θέμα το οποίο έχει να κάνει με μια πολύ ενδιαφέρουσα αληθινή ιστορία και τον όλο ντόρο που προέκυψε, αλλά και την προσπάθεια παρουσίασης χαρακτήρων αλλά και καταστάσεων.
Είναι πολύ σημαντικό για κάποιον σκηνοθέτη να ξέρει την θεματολογία του και ο Πάολο Ταβιάνι στα 92 του (και χωρίς τον αδελφό του, που έφυγε από τη ζωή, αλλά ουσιαστικά του την αφιερώνει) εδώ μπορούμε να πούμε ότι το χειρίζεται αξιοπρεπέστατα το υλικό του. Αν και η προσέγγιση που υπάρχει θα μπορούσε να χωρέσει κάποια πράγματα παραπάνω.
Από τις πρώτες σκηνές του Λεονόρα Αντίο ο ρυθμός είναι γρήγορος, η σκηνοθεσία φέρνει τους χαρακτήρες σε πρώτο πλάνο με αρκετή δόση αληθοφάνειας (όσο είναι αυτό δυνατόν), αλλά ένα θεματάκι είναι πως δεν καλύπτονται όλα όσα θα μπορούσαν.
Εννοώντας φυσικά ότι επιλέγει έναν λιγότερο επιδερμικό τρόπο προσέγγισης και να μεταδώσει την ιστορία μέσα από τα πρόσωπα, ωστόσο η σπιρτόζικη σκηνοθεσία σε κερδίζει κατευθείαν. Κάποια κομμάτια της βέβαια ίσως θα μπορούσε να “ξεπεταχτούν” αυτά γρήγορα και να δοθεί μια κάπως πιο αναλυτική καταγραφή κάποιων γεγονότων, αλλά αυτά περνάνε σε δεύτερη μοίρα.
Η ταινία “χτίζει” την πλοκή της πάνω στους στιβαρούς διαλόγους της και το καλό σενάριο της, ενώ με ωραία σκηνοθετική τεχνική μας κάνει κάπως πιο ρεαλιστικό το όλο εγχείρημα, κι δεν… απογειώνεται η όλη προσπάθεια για λεπτομέρειες.
Η ταινία ρολάρει ωραία όσο κυλάει μιας και το τελευταίο μισάωρο συμπυκνώνει μεν τα πιο σημαντικά γεγονότα, η αλήθεια είναι ότι μπορούσε να τα “μαζέψει” κάπως, ωστόσο χωρίς αμφιβολία παρακολουθείται με αρκετό ενδιαφέρον. Έχει πολύ καλούς ηθοποιούς, σκηνοθεσία που σε βάζει στα πράγματα και την φωτογραφία να είναι όπως χρειάζεται, δίνοντας επιπλέον ρεαλισμό στα πλάνα.
Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι κάθε ταινία πρέπει να κρίνεται πρώτα απ’ όλα με βάση το είδος της και σε αυτόν τον τομέα είναι μια χαρά και καταφέρνει να δώσει μια ενδιαφέρουσα ματιά σε ένα αρκετά σημαντικό θέμα, το οποίο έχει και άλλες προεκτάσεις.
Εν κατακλείδι λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια η οποία διαχειρίζεται καλά το θέμα της, με το Λεονόρα Αντίο ναι μεν σε ελάχιστα σημεία να αδικεί σε κάποια σημεία τον εαυτό του, αλλά σίγουρα θέλουμε να βλέπουμε πιο συχνά τέτοιες ταινίες.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Λεονόρα Αντίο Trailer
Cineramen
Share
