Ένας πρώην αστυνομικός αναζητά παρηγοριά μετακομίζοντας στο δάσος, αλλά η ήσυχη ζωή του τελειώνει όταν στρατολογείται για να ερευνήσει έναν φόνο.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά έχουμε μια ταινία πρόχειρη, βιαστική και γενικότερα χωρίς ταυτότητα, που δεν μπορεί να αποφύγει και τα κλισέ του είδους. Μετά το κάπως ενδιαφέρον αν και σχετικά υποτονικό πρώτο μέρος περιμένεις σίγουρα την “έκρηξη” του δεύτερου μέρους αλλά και την πλήρη ανάπτυξη των χαρακτήρων, κάτι που δεν γίνεται.
Εντέλει όμως δεν έρχεται τελικά αυτό που θες να δεις και η προσπάθεια είναι κατώτερη του (όποιου) αναμενομένου. Τόσοι πολλοί χαρακτήρες πάνε στράφι μαζί με τους πολύ καλούς ηθοποιούς, αλλά το βασικότερο είναι πως η ταινία αποτελεί έναν αχταρμά, που δεν οδηγεί πουθενά με εξαίρεση 2-3 καλές σκηνές προς το φινάλε.
Εκείνο που απογοητεύει και για αυτό δεν λειτουργεί καλά είναι το γεγονός ότι ενώ με καλύτερη διαχείριση στο απλό υλικό θα μπορούσε να κρατήσει το ενδιαφέρον, δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί την κεντρική πλοκή, ώστε να αναπτυχθούν καλά οι χαρακτήρες.
Θα μπορούσε να είναι και λιγότερο “ξεχειλωμένη”, αλλά καταλήγει στην ίδια… συνταγή με αντίστοιχες Αμερικάνικες, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορεί να αποφύγει και την ανούσια φλυαρία, μιας και στην τελική δεν έχει και πολλά να πεί.
Σε πολλά σημεία μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη μιας και ενώ έχει κάποιες λίγες συμπαθητικές στιγμές, δεν καταφέρνει να κυλήσει ανώδυνα ως σύνολο. Γενικά το πρόβλημα της ταινίας, είναι πως παρά την όχι και τόσο μεγάλη διάρκεια της, δείχνει να είναι υπερφορτωμένη και να χωρέσει πολλά πράγματα εκτός από το πιο ουσιώδες: το να μεταφέρει συναισθήματα στον θεατή, ενώ παραγίνεται εξυπνακίστικη.
Περιμένεις να δεις περισσότερα πράγματα και μια ιστορία που θα σου κρατήσει το ενδιαφέρον, ωστόσο ο αλλοπρόσαλλος ρυθμός και η μη ικανότητα για το κάτι παραπάνω πέρα από μια ρηχή αφήγηση των γεγονότων, καθιστούν την ταινία μια χαμένη ευκαιρία.
Γενικά υπάρχει μια… τσαπατσουλιά στο όλο εγχείρημα, πολλές καλές στιγμές μένουν στο… ράφι, είναι κρίμα για το αξιοπρεπές κάστ να μην μπορεί να διασώσει και πολλά. Μοιάζει να θέλει να πάει σε… fast forward, με το πολύ καλό καστ να δείχνει πως πάει μηχανικά, χωρίς προσανατολισμό.
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα σεναριακή ιδέα, που θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει μια άλλη άποψη πάνω στο θέμα, η οποία όμως δεν καταφέρνει όσο θα έπρεπε να σταθεί περισσότερο στους χαρακτήρες και το background τους, μιας και μπορεί να μαθαίνουμε μερικά πράγματα αλλά ο ρυθμός της ταινίας πολύ γρήγορα χάνεται.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ειδικά στο δεύτερο μισό να μην στέκεται τόσο πολύ στα γεγονότα και όλα τα παρελκόμενα, απλά να κάνει μια καταγραφή τους, ενώ μπορούσε να εστιάσει σε περισσότερα πράγματα και είναι σαν να προσπαθεί να κλείσει η ταινία πριν την ώρα της.
Η ταινία Last Looks σε γενικές γραμμές είναι μέτρια και σε καμία περίπτωση δεν κάνει την διαφορά, καθώς σίγουρα μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα, αν έκανε έστω τα στοιχειώδη.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★✬☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Cineramen
Share
