Ο Matt (Jason Sudeikis), ένας απογοητευμένος ανιχνευτής μουσικών ταλέντων, βλέπει να έρχονται τα πάνω κάτω, όταν η νοσοκόμα (Elizabeth Olsen) του αποξενωμένου πατέρα του εμφανίζεται απροσδόκητα στο γραφείο του. Ο πατέρας του Matt, ένας διάσημος και ‘άτακτος’ φωτορεπόρτερ (Ed Harris), διαθέτει πλέον λίγο χρόνο ζωής και η τελευταία του επιθυμία είναι να κάνει ένα ταξίδι με τον Mat, μια οδική περιπέτεια απο την Νέα Υόρκη στο Κάνσας, έτσι ώστε να ξοδέψει τα τελευταία καρούλια φίλμ Kodachrome, λίγο πρίν το τελευταίο εργαστήριο που τα επεξεργάζεται κλείσει και δεν προλάβει να απαθανατήσει τις τελευτάιες στιγμές του. Τρεις κατεστραμμένοι άνθρωποι αποφαζίζουν να συμβιβαστούν μεταξύ τους, τους εαυτούς και έναν κόσμο που αλλάζει απο το αναλογικό στο ψηφιακό.[/columnize]
Πραγματικά είναι μερικές ταινίες που αρχικά δεν περιμένεις να σε εντυπωσιάσουν και φυσικά δεν προβάλλονται όσο θα έπρεπε, ωστόσο πραγματικά καταφέρνουν με πολύ απλά πράγματα να δώσουν πολλά από όσα περιμένεις να δεις.
Μιλάμε για ταινίες όπου υπάρχει μεν σημαντικό κοινό, αλλά επειδή συνήθως εστιάζουμε σε πιο “εμπορικές” προσπάθειες, δεν έχουν την πρέπουσα σημασία που τους αρμόζει, ωστόσο τα καλά πρέπει να εκτιμώνται.
To Kodachrome είναι γυρισμένο απλά και όμορφα, με ένα πολύ καλό καστ διαφορετικών ηθοποιών, ωραία σκηνοθεσία, ενώ είναι περιττό να αναφέρουμε ότι η ταινία εστιάζει στον άνθρωπο, αναπτύσσοντας πολύ καλά τους περισσότερους χαρακτήρες και κυρίως δίνει βάση στην σημαντικότητα πολλών καταστάσεων και συνθηκών.
Μια ταινία δυναμική, με στιβαρές ερμηνείες, άλλοτε διασκεδαστική, άλλοτε συγκινητική και γενικότερα ένα παραπάνω από αξιόλογο αποτέλεσμα, χωρίς να είναι δήθεν, επιτηδευμένη, σε προσπάθεια που σου μένει στο μυαλό.
Αναμφίβολα υπάρχουν κάποιες αδυναμίες και κυρίως ή μη αξιοποίηση κάποιων στοιχείων της σε συνδυασμό με την μικρή χρονική διάρκεια που δεν ταιριάζει στην συγκεκριμένη προσπάθεια, ωστόσο πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρουσα από την αρχή μέχρι το φινάλε.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί η πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στους περισσότερους τομείς, σε μια ταινία που ναι μεν δεν αποφεύγει τα όποια κλισέ αλλά δεν χρησιμοποιεί υπερβολές και το κυριότερο έχει να κάνει με το χτίσιμο μιας έντασης και τον χειρισμό ενός θέματος το οποίο πολύ εύκολα θα μπορούσε να “ξεφύγει”.
Το cast σαν σύνολο είναι αξιοπρεπέστατο και οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι πειστικοί καταφέρνοντας να κάνουν ο καθένας στον ρόλο του, κάνοντας αυτό που χρειάζεται χωρίς υπερβολές, αν και μερικοί δεύτεροι ρόλο ίσως να ήθελαν παραπάνω επεξεργασία.
Η εξέλιξη του Kodachrome, οι ερμηνείες και γενικότερα ο τρόπος που κυλάει στο σύνολο της όσο περνάει η ώρα την κάνουν όλο και πιο ενδιαφέρουσα όσο προχωράει, έστω και αν έχει μερικά ψεγάδια, στα οποία αναφερθήκαμε παραπάνω.
Μιλάμε άλλωστε για μια πολύ καλή ταινία που πρέπει να δεις για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται, με την μικρή διάρκεια της να την εμποδίζει μεν να γίνει ακόμα καλύτερη, αλλά σίγουρα πρόκειται για μια ξεχωριστή προσπάθεια που θα θέλαμε να βλέπουμε πιο συχνά στο μέλλον.
Το Kodachrome αποτελεί μια άρτια δομημένη προσπάθεια και με αφετηρία ένα διαφορετικής φύσεως θέμα, μια πολύ ώριμη προσέγγιση και φυσικά τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, καταφέρνει να δώσει πολλά από όσα περιμένει κανείς.
Συνοψίζοντας, μιλάμε σίγουρα για μια αξιοπρόσεκτη ταινία με δυναμισμό και ένταση, συγκλονιστικές σκηνές και ιδιαίτερη σκηνοθεσία, η οποία μάλιστα δίνει την ευκαιρία για τον θεατή να δει κάτι διαφορετικό.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★.5
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Kodachrome
Cineramen
Share
