Η Lindy είναι μια όμορφη γυναίκα με σαρδόνιο χιούμορ και ένα επίπονο μυστικό: Χάρις σε μια μακροχρόνια, σπάνια νευρολογική διαταραχή, βιώνει σποραδικές και γεμάτες οργή δολοφονικές παρορμήσεις, που μπορούν να αποτραπούν μόνο όταν σοκάρει το σώμα της με μια ειδική συσκευή. Χωρίς να μπορεί να βρει τον έρωτα και την σύνδεση, σε έναν κόσμο που φοβάται την περίεργη κατάσταση της, τελικά εμπιστεύεται και ερωτεύεται έναν άνδρα, που όμως την επόμενη μέρα βρίσκεται νεκρός. Πληγωμένη και οργισμένη, ξεκινά μια αποστολή αναζήτησης του δολοφόνου, ενώ την ίδια ώρα καταδιώκεται από την αστυνομία για τον φόνο του φίλου της.
Mπορεί να υπάρχουν όλα τα εχέγγυα για μια ενδιαφέρουσα ταινία, αλλά αποδεικνύεται μια παταγώδης αποτυχία που όχι μόνο δεν καταφέρνει να αποφύγει τα κλισέ του είδους, αλλά σε μεγάλο μέρος της ταινίας υπάρχει στασιμότητα και δεν γίνεται κάτι αξιοσημείωτο.
Αντι να δώσει κάτι καινούργιο, αντίθετα σκοντάφτει στην αμετροέπεια της, σε έναν αχταρμά που δεν ξέρεις από που να πρωτοπιάσεις, καθώς από το μισάωρο και μετά σχεδόν δεν δίνει κάποια συνταρακτική εξέλιξη και είναι εντελώς flat.
Μετά το σχετικά ενδιαφέρον πρώτο μέρος περιμένεις κάποια στροφή ή “έκρηξη” του δεύτερου μέρους, σε μια προσπάθεια που δείχνει περισσότερο με κακή αντιγραφή του Crank, με διαφορετικό τρόπο. Στην ταινία Jolt εντέλει δεν έρχεται αυτό που θες να δεις και η προσπάθεια είναι πολύ κατώτερη του αναμενομένου.
Εκείνο που απογοητεύει και για αυτό δεν λειτουργεί καλά είναι το γεγονός πως ενώ έχει όλα τα φόντα για μια διασκεδαστική ταινία και αρκετό υλικό για να κρατήσει το ενδιαφέρον, αλλά αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα.
Δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί την Kate Beckinsale και την κεντρική ιδέα που μπορούσε να δώσει μια fun ταινία. Αντί να ξεδιπλωθούν άλλα πλεονεκτήματα και να αναπτυχθούν εξαιρετικά οι χαρακτήρες, ενώ παράλληλα μπορούσε να είχε αποφύγει την ανούσια φλυαρία, στην τελική δεν έχει και πολλά να πεί.
Σε πολλά σημεία μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη μιας και ενώ έχει κάποιες ελάχιστες καλές στιγμές, όχι μόνο δεν τις εκμεταλλεύεται αλλά δεν καταφέρνει καν να κυλήσει ανώδυνα ως σύνολο. Αυτό καθώς ειδικά με τα όσα γίνονται προς το τέλος καταρρέει το όλο θέμα της.
Η σκηνοθεσία ανά στιγμές έχει ωραία πλάνα, οι ηθοποιοί με αποκορύφωμα την Beckinsale δεν προσδίδουν κάτι στο εγχείρημα, ενώ όλα τα υπόλοιπα είναι κάτω του μετρίου. Η ταινία Jolt δεν καταφέρνει δυστυχώς να αξιοποιήσει την κεντρική ιδέα και ο ρυθμός της είναι υπερβολικά άστατος για αυτά που έχει να προσφέρει.
Νιώθεις μαζί με το cast πως υπάρχει μια αμηχανία και η θεματολογία που όπως κυλάει το θέμα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κοινού, καθότι η ταινία Jolt ήθελε μεν να κάνει κάτι πιο ανατρεπτικό, αλλά κατέληξε να γίνει… φτηνιάρικη.
Eίναι ολοφάνερο σε μερικά σημεία ότι η ταινία Jolt ξεχειλώνει, με αποτέλεσμα ειδικά από τα μισά και μετά έχει τραγικά κενά, διότι ο καθαρός χρόνος της (χωρίς σάλτσες και υπερβολές) είναι σαν να βλέπεις το πρώτο επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς.
Όπως αναφέρθηκε ενώ δεν είναι τόσο κακή η ταινία Jolt, από ένα σημείο και μετά αρχίζει η κατηφόρα και στο δεύτερο μέρος έχει μεγάλα κενά, ενώ το τελευταίο εικοσάλεπτο είναι αρκετά τραβηγμένο, αποτελώντας το… κερασάκι στην τούρτα.
Συνοψίζοντας η ταινία αποτελεί μια μεγάλη χαμένη ευκαιρια για κάτι άκρως ψυχαγωγικό αλλά δεν μπορεί να αξιοποιήσει τα θετικά στοιχεία που έχει, ενώ όπως αναφέρθηκε κάνει την διαφορά εκεί που πρέπει. Eν ολίγοις, πέρασε και δεν ακούμπησε.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★✬☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Jolt Trailer
Cineramen
Share
