Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΚριτικέςΚριτική για την ταινία James Bond: No Time To Die

Κριτική για την ταινία James Bond: No Time To Die

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 13 Average: 3.3]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 13 Average: 3.3]

[line]

[dropcap]Ο[/dropcap] James Bond έχει εγκαταλείψει την ενεργό δράση και απολαμβάνει μια ήρεμη ζωή στη Τζαμάικα. Η γαλήνη της καθημερινότητάς του θα είναι προσωρινή και θα διακοπεί απότομα όταν ένας παλιός γνώριμος, ο Φίλιξ Λέιτερ της CIΑ, θα εμφανιστεί για να ζητήσει τη βοήθειά του. Η αποστολή διάσωσης ενός επιστήμονα τον οποίον έχουν απαγάγει θα αποδειχθεί πολύ πιο περίπλοκη απ’ ό,τι έδειχνε. Και κάπως έτσι , μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή που θα του υποδείξουν τα παρακρατικά μυστικά και οι απρόσμενες αποκαλύψεις, θα οδηγηθεί στα χνάρια ενός μυστηριώδους «κακού», ο οποίος έχει στην κατοχή του μια επικίνδυνη, νέα τεχνολογία.

  • Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)

Ο κινηματογραφικός μύθος του James Bond , που ξεπήδησε απο τα βιβλία του Ian Fleming , μπόλιασε τον τότε μυθοποιημένο ρόλο των πρακτόρων της εποχής του ψυχρού πολέμου (μάλιστα ο ίδιος ο Fleming ήταν στέλεχος των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών) με κοσμοπολίτικο ερωτισμό , φλεγματικό αγγλικό χιούμορ και τεχνολογία που τότε έμοιαζε μάλλον με επιστημονική φαντασία. Ένας μύθος με μεγάλη απήχηση , τόση , ώστε ο μακροβιότερος και γοητευτικότερος πράκτορας της μεγάλης οθόνης με τον κωδικό 007 , να κατάφερει να γίνει ένα αρχέτυπο που ξεπέρασε την κουλτούρα της δεκαετίας του 1960 , απο την οποία ξεκίνησε την πορεία του , και από τότε επιμένει να “κατακτά” κάθε δεκαετία , προσαρμοζόμενος σε κάθε νέα αντίληψη .

Πατώντας το fast-forward , φτάνουμε στο 2005 , όπου ο “ξανθός” Daniel Craig παίρνει τα σκήπτρα απο τον Pierce Brosnan και στο σημείο όπου το franchise ξεκίνησε να παίρνει την κατιούσα (ειδικά με το Die Another Day) και αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την δύσκολη αποστολή ώστε να σηκώσει επάξια το βαρύ φορτίο της ιστορίας του Bond. Μεγάλο το στοίχημα για τους παραγωγούς (δέχτηκαν τρομερό πόλεμο) , καθώς εκτός απο την επιλογή του Craig , έβαλαν ως στόχο να δημιουργήσουν και να δώσουν μεγαλύτερο «συναισθηματικό βάθος» στο χαρακτήρα.

Ήδη απο το Casino Royale βλέπουμε έναν Bond πιο τρωτό και σάρκινο , πιο “βρώμικο” , λιγότερο στιλάτο άλλα και ευάλωτο σε συναισθήματα. Ωστόσο κάτι έπρεπε να μείνει ακλόνητο . Και αυτό ήταν ο “μύθος” του πράκτορα . Στοιχεία που απογειώθηκαν με το Skyfall – και γιατί οχι , και του Spectre – του Sam Mendes .

Και ενώ οι παλιότερες περιπέτειες του Bond ήταν αυτοτελείς και δεν συνδέονταν ως περιπέτειες , οι ταινίες του Daniel Graig είναι πολύ συνδεδεμένες και αποτελούν η μια τη συνέχεια της άλλης (άλλο ενα”κολπάκι” των παραγωγών) . Το Quantum Of Solace (2008) ξεκινούσε εκεί που τελείωνε το Casino Royale (2006) και το Skyfall (2012) αποκάλυψε σημαντικές πτυχές της πρώιμης ζωής του Bond , ενω το No Time To Die ξεκινάει στον απόηχο του Spectre (2015) με σκοπό να κλείσει ένα μεγάλο κεφάλαιο , μια εποχή ολόκληρη (όλες τις αποστολές του “Graig Universe”) ώστε να χαρίσει στη θρυλική σειρά το φινάλε που τις αξίζει .

Χτυπημένο απο την πανδημία του Covid-19 , μετά απο 5 αναβολές , 18 μήνες απο την κανονική προβολή του , 6 χρόνια μετά το Spectre (το μεγαλύτερο διάστημα χωρίς ταινία Bond) , αλλά και την αντικατάσταση του Danny Boyle , απο τον Cary Joji Fukunaga του True Detective και πρώτου Αμερικάνου σκηνοθέτη ταινίας 007 , η προβολή του No Time To Die παίρνει “επικές” διαστάσεις . Βέβαια , έτσι και αλλιώς κάθε ταινία με τον κατάσκοπο που αγαπάμε , είναι ενα event απο μόνο του.

Το No Time To Die ξεκινά ιδανικά και με τον Bond να ζει … το όνειρο . Μακριά απο την Υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητος και αγκαλιά με την Madeleine (Seydoux) έχει “All the Time in the World” (κλείσιμο ματιού στην ταινία του 1969) , σε μια τελευταία προσπάθεια να έρθει σε επαφή με τα αισθήματά του.

Μετά απο το γνωστό “εισαγωγικό βίντεο” (το μεγαλύτερο της σειράς και χωρισμένο σε δυο σεκάνς) , όπου έρχονται τα πάνω κάτω και με την Aston Martin DB5 σε “ μεγάλα κέφια “ , όλα όσα θα περίμενες από μια ταινία Bond είναι εδώ. Μαζί όμως με το παρελθόν το οποίο επιστρέφει με βίαιο τρόπο στην ζωη του Bond , θα φάει και άλλο ενα χαστούκι (και σπέσιαλ τιζεράκι των παραγωγών) απο την κινηματογραφική μοίρα . To “double-O και Seven” έχει περάσει πλέον στήν πράκτορα Nomi (Lynch) . Και τι έγινε? It’s just a number αναφωνεί ο Graig (κλείσιμο ματιού στον Brosnan) . Η δράση που ακολουθεί και η αγωνιά είναι εκεί , καθώς και το χιούμορ , courtesy of Phoebe Waller-Bridge , της οποίας η προσθήκη στο σενάριο των Neal Purvis , Robert Wade και Fukunaga είναι κάτι παραπάνω απο εμφανής .

Είναι όμως τα παραπάνω αρκετά , ώστε το No Time To Die να γίνει καλύτερη ταινία απο το Spectre? (καλά για το Skyfall δεν το συζητάμε) . Η απάντηση είναι όχι. Αντίθετα με τις περισσότερες ταινίες του James Bond, η πλοκή είναι απλή και δεν σας αφήσει με ένα πονοκέφαλο προσπαθώντας να καταλάβετε το τι συμβαίνει. Ρομαντικό και γεμάτο με αναφορές (σχεδόν) ολόκληρου του franchise ( ένα σημαντικό κομμάτι των γυρισμάτων έγινε και στην Τζαμάικα που αποτέλεσε σανατόριο και καταφύγιο του εμπνευστή του Bond, του συγγραφέα των κλασικών ιστοριών του 007 , αλλά και μέρος των γυρισμάτων του «Dr. No» (1962) και του «Live And Let Die» (1973) ) , και παρά τα αρκετά plot twists , το φίλμ φαίνεται να υποφέρει από κρίση ταυτότητας .

Και αυτο το λες και λίγο (ως πολύ) απογοητευτικό . Και ειδικά για τον υπογράφοντα (ναι, ναι είμαι groupie!!) . Πάντα περνάω πολύ καλά με τις ταινίες του , ακόμα και με όλα τα κλισέ τα οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πλοκής , που είτε το δέχεσαι (και το απολαμβάνεις ως ένα σημείο), είτε όχι. Τα εντυπωσιακά κυνηγητά , οι over the top τοποθεσίες (ειδικά εδω) , οι χορογραφείες σώμα με σώμα πράγματα που ενσωματώνονται στη αφήγηση και που μερικές φορές μοιάζει ως ένα βαθμό αφελής … πάντα έπιανα τον εαυτό μου να απολαμβάνει τον εκάστοτε 007 , από την αρχή μέχρι το τέλος.

Εδω όμως ο Fukunaga δεν μου έδωσε , αυτό που τόσο καιρό περίμενα . Φυσικά ο Fukunaga δεν είναι Mendes και φυσικά ο DP Sandgren , δεν είναι … Deakins . Κάνει τα πάντα για να εντυπωσιάσει με πολυ καλά set-pieces , που όμως δεν σου μένουν . Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ήταν το προβλέψιμο σενάριο . Απο μια απλή “ανάγνωση” οποιοδήποτε σεναρίου ταινίας, περιμένεις μετά το πέρας αυτής να μπορείς να αξιολογήσεις τους χαρακτήρες βάσει των πράξεων αλλά και των επιλογών τους. Τούτη όμως η ταινία δυστυχώς παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση στην ανάπτυξη χαρακτήρων , καθώς στο πρώτο κομμάτι , αυτό του Bond , η σεναριακή εξέλιξη ή ακόμα καλύτερα ο σταδιακός εξανθρωπισμός του απο το Casino έχει ηδη πάρει τον δρόμο του , ο οποίος (και πάλι για ‘μενα) τελείωσε με την Aston Martin DB5 να απομακρύνεται στο “ηλιοβασίλεμα” , στο φινάλε του Spectre . To δεύτερο και βασικότερο κομμάτι , η δημιουργία ενός villain χωρίς ουσιαστικό παρελθόν , με επιλογές χωρίς αιτία και μια σεναριακή λογική . Στήν προκείμενη περίπτωση , ο Σάφιν του Malek , ο οποίος είναι απλά διακοσμητικός και σε μια συνεχής αμηχανία διαλόγων και αναζήτηση της “ατάκας” .

Υπάρχουν βέβαια μερικά “φωτεινά” σημεία και κάποια διασκέδαση , κυρίως στο συναρπαστικό πρώτο μέρος της ταινίας. Αλλά μόλις το κυρίως arc ξεκινά , μια ζοφερή και θλιβερή ομίχλη πέφτει σε όλο το σετ που διαρκεί μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ταινίας , με το φινάλε όμως να σώζει την παρτίδα . Ο Fukunaga γνωρίζει τον τρόπο πως να περάσει από τις σκηνές δράσης στην δραματοποίηση , αλλά αποτυγχάνει να αποτυπώσει οποιαδήποτε αίσθηση ανθρωπιάς με αυτό το τεράστιο καστ (ο συνήθως αξιόπιστος Malek , είπαμε , είναι εντελώς λάθος) . Το “φουσκωμένο” σενάριο (163 λεπτά είναι αυτά, αλλά που περνούν νεράκι ) ενδιαφέρεται περισσότερο να κάνει homage σε προηγούμενες ταινίες του τεράστιου franchise ( Απο Dr. No , On Her Majesty’s Secret Service , You Only Live Twice , The Living Daylights και πολλές άλλες … μέχρι και πίνακα του Robert Brown – Μ στα τελευταία του Moore αλλά και του Dalton – πήρε το μάτι μου ) παρά να επικεντρωθεί σε αυτό που κάνει τον Bond ελκυστικό – στους θαυμαστές καταρχήν.

Ναι πολύ καλή περιπέτεια, με υψηλό product value (όπως όλες), μουσικάρα απο τον μαγο Zimmer, αλλά δεν ήταν αρκετό. Άλλωστε εδω μιλάμε για το climax τεσσάρων ταινιών που έδωσαν, έναν αέρα ανανέωσης. Ας ελπίσουμε ότι o επόμενος 007 θα πάρει πίσω το χάρισμα που κράτησε αυτό το franchise στα ίσια του τα τελευταία -παρά ενα – 60 χρόνια.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★☆☆

– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:

[line]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”163″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Daniel Craig [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Rami Malek [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Léa Seydoux [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]

[line]

James Bond: No Time To Die Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ