[line]
[dropcap]Η[/dropcap] πύλη του Multiverse, γεμάτη μυστήριο και τρέλα, ανοίγει. Τώρα που ο Iron Man και ο Captain America έχουν φύγει μετά μια σκληρή μάχη στο Avengers Endgame, ο πρώην ιδιοφυής χειρούργος και ο ισχυρότερος μάγος όλων, ο Doctor Strange, αναμένεται να έχει ενεργό ρόλο ως κεντρική φιγούρα στους Avengers. Ωστόσο, χρησιμοποιώντας ένα απαγορευμένο ξόρκι, άνοιξε μια πύλη στην τρέλα και το μυστήριο που ονομάζεται Multiverse. Για να επαναφέρει τον κόσμο όπου τα πάντα έρχονται πάνω-κάτω, ο Strange ζητά τη βοήθεια από τον σύμμαχό του Wong, τον Sorcerer Supreme, και την δυνατότερη Scarlet Witch, τη Wanda. Αλλά μια τρομερή απειλή διαφαίνεται πάνω από την ανθρωπότητα και ολόκληρο το σύμπαν, που δεν μπορεί να ηττηθεί μόνο από τις δυνάμεις τους. Το πιο εκπληκτικό της υπόθεσης είναι πως η μεγαλύτερη απειλή του σύμπαντος μοιάζει ακριβώς με τον Doctor Strange…
- Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)
Το Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel είναι ένα πολυσύχναστο μέρος. Απο high-tech φαντασία, σε κατασκοπικό θρίλερ , μέχρι κωμωδία , είναι μερικά μόνο από τα είδη που έχει καλύψει το MCU. Κάτω από την οικογενειακή ομπρέλα της Disney, όμως, μπορούσε η Marvel να φτιάξει σοβαρά μια ταινία “τρόμου”; Οι ταινίες της Marvel όπως τα The New Mutants και Morbius έριξαν ένα τεράστιο όχι. Ακόμη και με τον Sam Raimi στο τιμόνι, φαινόταν απίθανο η Marvel να άφηνε τον σκηνοθέτη πίσω από το Evil Dead και τον Darkman …. να ξεφύγει. Και όμως!! Όταν βρίσκονται οι κατάλληλοι άνθρωποι στα κατάλληλα πόστα όλα μπορούν να ζυγιστούν, να εξελιχθούν και να καταλήξουν … “Perfectly balanced, as all things should be” , όπως εύγλωττα αναφωνούσε τότε ο Thanos.
Θα ξεκινήσουμε – και χωρίς κανένα spoiler – από το κεφάλαιο Sam Raimi . Ενός σκηνοθέτη ο οποίος στις αρχές της νέας χιλιετιρίδας , ζωντάνεψε στήν μεγάλη οθόνη , δίνοντας ώθηση στό κομικάδικο σουπερ-ηρωικό κινηματογραφικό είδος (2 μόλις χρόνια μετά το πρώτο X-MEN) , τον friendly neighborhood Spider-Man .
Και κάπως έτσι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου , 15 χρόνια μετά , να μας κάνει να φωνάξουμε … long live Sam Raimi. Για τον πολύ απλό λόγο οτι το Doctor Strange in the Multiverse of Madness , κάτι περισσότερο από μια μεγάλη υπερηρωική υπερπαραγωγή, ακόμη και πριν πάρει το χρίσμα ως η πρώτη καθαρά παραγωγή του Kevin Feige ή ως ενα άλλο ενδιαφέρον κομμάτι του γιγαντιαίου κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel , είναι πάνω απ’ όλα ένα υπέροχο κινηματογραφικό κόμικ του Sam Raimi. Μια ταινία εξ ολοκλήρου φτιαγμένη από τον ίδιο, που “κολλάει” στήν αναρχική κινηματογραφική περσόνα του . Με μια λέξη , όπως ακριβώς ταιριάζει απόλυτα στο περίπλοκο Πολυσύμπαν της Τρέλλας (του).
Βλέπεται ο Sam Raimi είναι ένας σκηνοθέτης που κινείται σε διαφορετικά επίπεδα από πολλούς συναδέλφους του , ιδανικά , όμως , ώστε να ενισχύσει στο μέγιστο αυτό που ίσως είναι η μεγαλύτερη αξία της Marvel: την ικανότητα να δημιουργεί ενθουσιασμό , να γαλβανίζει το κοινό της όσο είναι εκεί , μπροστά από την μεγάλη οθόνη. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τις ταινίες του Raimi ξέρουν ότι αρέσκεται να σπρώχνει τα όρια και να παίζει με τις προσδοκίες του κοινού, φτάνοντας σε περιοχές που λίγοι σκηνοθέτες τολμούν να προσεγγίσουν. Ο ίδιος είναι φανατικός αναγνώστης των κόμικς και η κίνηση της κάμερας στις ταινίες του είναι επηρεασμένη από αυτό το μέσο, με τα κοντινά πλάνα, τις παράξενες γωνίες και το γρήγορο μοντάζ να είναι αναφορές στην τέχνη των κόμικς.
Κάμερα στον “Γιατρό”: Πολλά τα καλά σημεία , στη δεύτερη “solo” έξοδο του Doctor Strange — αν κάτι στο Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel μπορεί πραγματικά να ειπωθεί ότι είναι “solo” σε αυτό το σημείο. Όχι μόνο σηματοδοτεί την επιστροφή ορισμένων χαρακτήρων που απουσίαζαν εδώ και καιρό , αλλά είναι και μια θριαμβευτική επιστροφή του σκηνοθέτη Sam Raimi , μετά από σχεδόν μια δεκαετία.
Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, ότι υπήρξαν 14 ταινίες και μισή ντουζίνα σειρές στο MCU , από το πρώτο Doctor Strange . Δεν είναι δα οτι απουσίαζε , παίζοντας μάλιστα κομβικό ρόλο στο Infinity War και στο Spider-Man: No Way Home. Ωστόσο, μιλά για το πόσο περίπλοκο έχει γίνει αυτό το σύμπαν τα τελευταία έξι χρόνια και πώς το Multiverse έχει γίνει – πλέον – ένας νέος κεντρικός αφηγηματικός πυλώνας.
Κάτι που είναι σίγουρο , είναι ότι το Multiverse of Madness δεν είναι απλώς μια συνέχεια της ταινίας του 2016 . Είναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα που εκτείνεται από τη διαπραγμάτευση με τον Dormammu μέχρι το WandaVision , το What If…; και τη σειρά Loki . Αν και το θέμα του τρόμου είναι διαφορετικό, ταιριάζει πολύ στον Doctor Strange , η ταινία του Raimi , επιλέγει έναν διαφορετικό και πιο ανεξάρτητο δρόμο: την εντύπωση ότι το Multiverse of Madness σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να αντιπροσωπεύει το πρώτο τούβλο ενός μεγαλύτερου μωσαϊκού , αλλά και το ότι , η εξωφρενική φύση του έργου αντιπροσώπευε κάτι περισσότερο από το γόνιμο έδαφος για την εκμετάλλευση της δημιουργικής ιδιοφυΐας του σκηνοθέτη του.
Σε σημείο που , πιθανώς , μια μικρή φιλμική βιασύνη , τούτου του Γιατρού , να έγκειται ακριβώς στη χρήση που κάνει στο Multiverse και στην ίδια την ιστορία , καθώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια εξαιρετικά πυκνή ταινία , η οποία (ευτυχώς) δεν θέτει σε κίνδυνο τη συνοχή της ιστορίας , αλλά την επιταχύνει , δίνοντας – από την μια – ίσο χρόνο σε όλους τους χαρακτήρες , αλλά χωρίς τις σωστές ανάσες. Ωστόσο, είναι η μορφή, το οπτικό πακέτο και το στυλ , που τούτος ο Doctor Strange επιβεβαιώνει όχι μόνο κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί , αλλά και την ταμπέλα ως μιας από τις καλύτερες παραγωγές των Marvel Studios. Και αυτό γιατί ποτέ στο παρελθόν , στην πραγματικότητα , η εμπορική ανάγκη του Kevin Feige να ταιριάζει απόλυτα με τη δημιουργική ελευθερία που δόθηκε στον Sam Raimi , ο οποίος εκμεταλλεύεται την τρέλα του Multiverse για να “μολύνει” με το στυλ του την αφηγηματική φόρμουλα του MCU , καθώς ακριβώς κάτω από την επιφάνεια αυτής της βομβιστικής ταινίας ειδικών εφέ , βρίσκεται ένα αληθινό κομμάτι γοτθικού τρόμου , το είδος δηλαδή που τελειοποιεί ο Raimi από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα γρήγορα cut ανάμεσα σε πόρτες , μάτια , χέρια , καθρέφτες και οι λήψεις …. με άποψη είναι όλα υπογραφές , απευθείας από τη σειρά ταινιών Evil Dead .
Ενδιάμεσα, υπάρχουν μερικά υπέροχα εφευρετικά set pieces που αξιοποιούν στο έπακρο τόσο τον σκηνοθέτη όσο και τον τεράστιο Danny Elfman. Το παράδειγμα είναι ένας αγώνας μεταξύ εναλλακτικών εκδόσεων του Strange όπου οι μουσικές νότες γίνονται τα όπλα. Είναι τόσο απλά φτιαγμένο που λειτουργεί όμως υπέροχα . Ακόμη και με το συγκλονιστικό εφέ της περιπλάνησης μέσα από τα στρώματα του Multiverse , βρίσκουμε τον εαυτό μας να περιπλανιέται κάπου ανάμεσα στην τέχνη του Steve Ditko και το animated Spider-Man: Into the Spider-Verse , με το όλο πράγμα να διαρκεί δευτερόλεπτα , αλλά να αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι του.
Ο σεναριογράφος Michael Waldron , ο οποίος έγραψε και δημιούργησε τη σειρά Loki , ενδιαφέρεται επίσης να διευρύνει τους χαρακτήρες λίγο περισσότερο. Επιλέγοντας τα arc της πρώτης ταινίας, ο Waldron σκέφτεται τι γίνεται σε μια διφορούμενη σχέση όταν διακόπτεται από το Blip. Πράγματι, η McAdams παίρνει πιο ουσιαστικό screen time σε αυτό το sequel, ενω ο ίδιος ο Strange βασανίζεται περισσότερο, αναγκαζόμενος να αναλογιστεί και να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με πτυχές του εαυτού του καθώς αυτές κυριολεκτικά εμφανίζονται μπροστά του. Φυσικά, για τους πολλούς λάτρεις του WandaVision, ο Waldron συνεχίζει να εξερευνά τη συναισθηματική ευθραυστότητα της Wanda (ένας απο τους καλύτερους χαρακτήρες του MCU, ερμηνευτικό γέννημα-θρέμα της Olsen) , κάνοντας πράξη την υπόσχεση που άφησε, στις τελευταίες στιγμές του φινάλε της σειράς.
100% Raimi λοιπόν , με τσίτα τα γκάζια (εδώ και ‘κει λίγο βιαστικούλι), ο οποίος φτιάχνει μια συναρπαστική ιστορία δημιουργώντας μια οπτική εμπειρία όπως καμία άλλη.
Το πρώτο horror/body horror φίλμ του MCU (στα όρια μεταξύ PG-13 & R) , με σκοτεινή ατμόσφαιρα , CGI από το πάνω ράφι και πολλές εκπλήξεις… ενώ ο Benedict ανεβάζει τον “Γιατρό” σε άλλο επίπεδο και η Olsen δίνει μια δυνατή ερμηνεία που είναι πραγματικά “τρομακτική”.
Ναι… ο καινούριος Doctor Strange είναι μια αναρχική , γεμάτη όραμα και μερικές φορές θαρραλέα ταινία-προσθήκη στην αχαρτογράφητη περιοχή που ανοίγεται μπροστά , για το MCU και μαζί ένα ευφάνταστο roller coaster επιστροφής τόσο για τον Doctor Strange όσο και για τον Sam Raimi οι οποίοι βυθίζονται με το κεφάλι σε ένα Multiverse γεμάτο σκοτάδι, τρόμο και…. Papa Pizza.
Μια ταινία που -πραγματικά- έλειπε από το (πολυ)σύμπαν της Marvel.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★★☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
[line]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”126″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Benedict Cumberbatch [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Elizabeth Olsen [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Chiwetel Ejiofor [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]
[line]
Doctor Strange in the Multiverse of Madness Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]