[line]
[dropcap]Ε[/dropcap]ίναι εύκολο να συντρίψεις έναν άντρα. Του δίνεις ελπίδα και τον κάνεις να πιστέψει ότι μπορεί να έχει αυτό που ονειρεύεται και να είναι ευτυχισμένος… και την κατάλληλη στιγμή να του τα στερήσεις ολα.
- Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)
Το παραπάνω “quote” μπορεί άνετα να γίνει ο “καθρέφτης” του εξαιρετικά ισορροπημένου ντεμπούτου του Τζώρτζη Γρηγοράκη. Μια ταινία, όπου απο την πρώτη προβολή της τον Φλεβάρη του 2020 στο Βερολίνο, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της… σαν ανεμοστρόβιλος. Μια ταινία που μπορεί να βγαίνει με την “ταμπέλα” του Greek Weird Wave Cinema , αλλά να καταλήγει απλά ως συγκλονιστικός Ελληνικός Κινηματογράφος ή Σινεμά… και ποτέ “περίεργο”. Ίσως το καλύτερο (ελληνικό) σινεμά της τελευταίας δεκαετίας.
Η ταινία του Τζώρτζη Γρηγοράκη κατέχει μια σειρά από αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα συγκριτικά με την πλειονότητα των ελληνικών ταινιών των ημερών μας. Διαθέτει μια ιδιόμορφη μελαγχολία, που παρέμενει ριζωμένη στη βασική ανθρώπινη ψυχολογία, δείχνει και είναι επίκαιρη, ενω ταιριάζει ένα αμφίσημο και δύσπεπτο κοινωνικό/πολιτικό σχόλιο με τις ανασφάλειες μιας γενιάς, μαζί με την ασέβειά μας πρός την φύση.
Και στο κέντρο όλων αυτών, ο Νικήτας, ο οποίος ζει αποτραβηγμένος στο κτήμα του, στην καρδιά ενός πανέμορφου δάσους στη Βόρεια Ελλάδα. Εδώ και καιρό παλεύει με ένα εχθρό, το βιομηχανικό τέρας που σκάβει επιθετικά το βουνό και διαταράσσει την παρθένα φύση. Απειλεί τον ίδιο και την γη του, καθώς και όσους αντιστέκονται. Η μεγαλύτερη όμως απειλή για τον Νικήτα έρχεται από το πουθενά, με την ξαφνική άφιξη του γιού του μετά από 20 χρόνια απουσίας. Πατέρας και γιος γίνονται εχθροί κάτω από την ίδια στέγη και συγκρούονται μετωπικά. Με φόντο ένα τραυματισμένο τοπίο και μια κοινωνία σε ατμόσφαιρα εμφυλίου, η ισορροπία μεταξύ ανθρώπων, φύσης και μηχανών αλλάζει δυναμικά καθώς εναλλάσσονται τους ρόλους του εχθρού και του λυτρωτή. Το έδαφος γίνεται όλο και πιο ασταθές. Για να γίνει και πάλι σταθερό, οι ήρωες πρέπει να σκάψουν βαθιά μέσα στη λάσπη.
Για ενα μεγάλο μέρος των 100 λεπτών του, θα μπορούσαμε δίκαια να περιγράψουμε το Digger ως σκοτεινό και μελαγχολικό. Μαζί όμως γίνεται και ενα σινεμά καταγγελίας γεμάτο συμβολισμούς (βιομηχανοποίηση (με σαφές βλέμμα πρός Χαλκιδική μεριά), το φυσικό περιβάλλον που κινδυνεύει από την αλόγιστη, την ασύνετη θα έλεγα καλύτερα, ανθρώπινη δραστηριότητα – σπαρακτικός ο μονόλογος του Μουρίκη –, το χάσμα γενεών), ζητήματα που θίγονται και μπολιάζουν το φίλμ με μια στενάχωρη αίσθηση ματαιοπονίας.
Μουρίκης και Πανταζάρας, πατέρας και γιός αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Digger, αλληλεπιδρούν φυσικά και επικοινωνούν με τον θεατή, οι οποίοι γίνονται ενα με τους “ήρωες” της ταινίας αλλά και της ίδιας της δύναμης των γεγονότων. Αλλά και τεχνικά το Digger μας μαγεύει με την αρτιότητα και εικαστική ματιά του (η ταινία φλερτάρει με τον φυσικό φωτισμό), με το φθινοπωρινό δάσος να γίνεται στα μάτια του DP Γιώργου Καρβέλα ένα εξαιρετικής μαγείας κινηματογραφικό σκηνικό.
Ευφυή και ρεαλιστικό, το Digger του Τζώρτζη Γρηγοράκη, ορθώνει το κινηματογραφικό του ανάστημα με περίσσεια αυτοπεποίθηση στα ερωτήματα που το ίδιο θέτει, ενω αποτελεί παράλληλα μια εξαιρετική φιλμική προσθήκη, με όχημα τον άνθρωπο/ήρωα που έχει κουραστεί από τις κτηνωδίες και τις “προσβολές” τούτου του “σύγχρονου” κόσμου.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★★☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
[line]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”100″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Βαγγέλης Μουρίκης [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Αργύρης Πανταζάρας [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Θύτης [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]
[line]
Digger Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]