Ο Όλιβερ είναι ένας μοναχικός αυτιστικός έφηβος ο οποίος περνά την ώρα του στο κινητό και στο τάμπλετ του. Όταν ένα μυστηριώδες πλάσμα θα χρησιμοποιήσει τις συσκευές του για να τον κάνει φίλο του, οι γονείς του Όλιβερ θα πρέπει να παλέψουν για να σώσουν το γιo τους από το τέρας που ζει πίσω από την οθόνη.
Σίγουρα μπορεί η κεντρική ιδέα να είναι σχετικά ενδιαφέρουσα, αλλά ενώ το πρώτο μέρος μας προετοιμάζει για κάτι δυνατό, ωστόσο προσπαθώντας να το κεφαλαιοποιήσει στο δεύτερο, πέφτει στις κλασικές παγίδες του είδους.
Στην αρχή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα με το πρώτο διάστημα σε προδιαθέτει για κάτι αγωνιώδες και γεμάτο μυστηριο και σίγουρα είναι καλύτερη από τον μέσο όρο του είδους, αλλά ανεξήγητα από ένα σημείο και μετά δείχνει πολύ… βιαστική και ξεμένει από ιδέες.
Ενώ το στόρι έχει ένα μεγαλύτερο υπόβαθρο από το συνηθισμένο και θα μπορούσε να εμβαθύνει, δυστυχώς καταλήγει να πλατειάζει και καταλήγει να είναι επιδερμική στα όσα προσπαθεί να κάνει, είτε ως προς τον τρόμο, είτε στα μηνύματα που θα μπορούσε να περάσει.
Η ταινία αρχίζει και γίνεται μπερδεμένη, ενώ από την ώρα ωστόσο που αρχίζει και προχωράει κάπως η ιστορία και μπαίνει στο “ζουμί’ στο δεύτερο μέρος, το Come Play αδικεί τον εαυτό του και δεν κάνει την διαφορά.
Δεν υπάρχει κάποιο νόημα σε πολλές από τις σκηνές, στο σύνολο της η ταινία είναι όμορφα σκηνοθετημένη, προσπαθεί να βάλει και μερικές καινοτομίες, αλλά παράλληλα της “σβήνει” καθώς την προδίδει το σενάριο.
Έτσι η ταινία δεν κάνει το βήμα παραπάνω, στερώντας από το Come Play κάτι το αξιοσημείωτο. Μπορεί να φταίει και το γεγονός ότι ξεκίνησε δυνατά, δημιούργησε προσδοκίες, αλλά δεν τις ξεπέρασε πλήρως. Παρόλο που επαναλαμβάνουμε σίγουρα δεν πρόκειται για μια από τα ίδια.
Τα πράγματα ειδικά στην μέση γίνονται κάπως χαοτικά και γενικότερα όσο πλησιάζει το φινάλε νιώθεις ότι ενώ έχει κάτι το απειλητικό, γίνεται εντελώς flat με αποτέλεσμα να στερεί τα βασικά του είδους από την ταινία παρά το γεγονός πως αρχίζει και συνδέει μερικά γεγονότα.
Σαν ιδέα σίγουρα δεν είναι κακή, ωστόσο το Come Play παρόλο που έχει αξιόλογα στοιχεία, “σκοντάφτει” στην προσπάθεια να μείνει στους κώδικες του είδους, οι οποίοι δημιιουργούν ωστόσο σκηνές για να γεμίσει τον χρόνο της, με κάποια πράγματα να έρχονται αρκετά “βολικά” και ειδικότερα το φινάλε της.
Το Come Play είναι μια ταινία που αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις στον θεατή, ωστόσο παρά το ενδιαφέρον πρώτο μέρος της, μοιάζει σε κάποια σημεία πως θέλει να γεμίσει τα ενδιάμεσα κενά για να συνδέσει τα άνισα δυο μέρη της. Θα θέλαμε πολύ να συνεχιστεί κάτι πολύ ενδιαφέρον που είδαμε στο πρώτο κομμάτι, γιατί πραγματικά δεν μπορεί να αναζωογονήσει το είδος, παρόλο που δεν συγκρίνεται με πολλές κακές πρόσφατες ταινίες του είδους.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Come Play Trailer
Cineramen
Share
