Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΚριτικέςΚριτική για την ταινία Candyman

Κριτική για την ταινία Candyman

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 7 Average: 3.7]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 7 Average: 3.7]

[line]

[dropcap]T[/dropcap]ο φθινόπωρο του 1992 , η κυκλοφορία του πρώτου Candyman (βασισμένο στο διήγημα του Κλάιβ Μπάρκερ με τίτλο “The Forbidden”) είχε αποτελέσει μια θεμελιώδη στιγμή για το είδος του horror. Για πρώτη φορά, μια ταινία τρόμου είχε έναν μαύρο ηθοποιό σε βασικό χαρακτήρα. Ήταν ένα εμβληματικό κινηματογραφικό «τέρας» που δεν έμοιαζε με τίποτα απ’ όσα είχαν προηγηθεί στη δυτική ποπ κουλτούρα.

  • Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)

Στη ραχοκοκκαλιά της ιστορίας, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν πεις το όνομα του Candyman μπροστά σε έναν καθρέφτη πέντε φορές τότε αυτός θα εμφανιστεί έχοντας ένα απειλητικό γάντζο αντί για χέρι και θα σε σκοτώσει. Οι φρικιαστικοί θάνατοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον μέχρι που αποκαλύπτεται η ιστορία προέλευσης πίσω από το μύθο: ένας μαύρος καλλιτέχνης του 19ου αιώνα, ερωτεύτηκε μια νεαρή λευκή γυναίκα την οποία ζωγράφιζε. Για αυτό το έγκλημα, ένας λευκός όχλος τον λιντσάρισε. Του έκοψαν το χέρι, τον άλειψαν με μέλι και του εξαπέλυσαν ένα σμήνος μελισσών πριν τον κάψουν ζωντανό. Οι στάχτες του εξαπλώθηκαν στην περιοχή και το φάντασμά του άρχισε να τρομοκρατεί τους κατοίκους της υποβαθμισμένης περιοχής.

Για πάρα πολλά χρόνια, η περιοχή που βρισκόταν το συγκρότημα Καμπρίνι-Γκριν στο Σικάγο, ζούσε υπό τον τρόμο ενός αστικού μύθου που ταξίδευε από στόμα σε στόμα, σχετικά με έναν υπερφυσικό ψυχοπαθή δολοφόνο που είχε ένα γάντζο στη θέση του χεριού του, ο οποίος εμφανίζονταν σε όσους είχαν το κουράγιο να πουν το όνομά του πέντε φορές συνεχόμενα μπροστά στον καθρέφτη. Στη φετινή εκδοχή, ο μύθος του «Candyman» μετατρέπεται σε μια αλληγορία για τον ρατσισμό και τη φυλετική βία στη σύγχρονη Αμερική. Ο μεταφυσικός τρόμος της παλιάς ταινίας βρίσκει νέα βάση να αναπτυχθεί, αυτή τη φορά μέσα από τους αληθινούς τρόμους της ζωής.

Στη σημερινή εποχή, φυσικά, τίποτα δεν θυμίζει την περιοχή του Καμπρίνι-Γκριν εκείνης της εποχής καθώς όλα τα ανατριχιαστικά κτίρια έχουν γκρεμιστεί. Στην ολοένα αναπτυσσόμενη περιοχή θα μετακομίσει ένα νέο ζευγάρι: ένας εικαστικός καλλιτέχνης (Γιάχια Αμπντούλ-Ματίν) και η διευθύντρια μιας γκαλερί (Τιγιόνα Πάρις). Γύρω από το πολυτελές λοφτ του ζευγαριού, ζουν πλέον ευκατάστατοι millennials. Η καριέρα του ήρωα δεν πηγαίνει και τόσο καλά, όταν θα συναντήσει τυχαία μια παλιά κάτοικο της περιοχής (Κόλμαν Ντομίνγκο) η οποία τον εκθέτει στον τρομακτικό μύθο του Candyman και σε όλα τα καλά πράγματα που το φάντασμα μπορεί προσφέρει στους τολμηρούς.

Η αγωνία του ήρωα να εδραιωθεί στην καλλιτεχνική σκηνή του Σικάγο τον ωθεί σε μια
μακάβρια συναλλαγή, με ανταλλάγματα που ανοίγουν τις πύλες σε ένα πολύπλοκο
παρελθόν που απειλεί την πνευματική του ισορροπία. Ένα νέο κύμα βίας και τρόμου θα
εξαπλωθεί και θα τον φέρνει αντιμέτωπο με το άγνωστο παρελθόν του και με ένα φρικτό
πεπρωμένο.

Παραγωγοί και studio σε απόγνωση ; … ή σεναριογράφοι χωρίς ιδέες; Πραγματικά δεν ξέρουμε τι συμβαίνει στούς διαδρόμους της Tinseltown , καθώς συνεχώς βομβαρδιζόμαστε με remakes/reboots και sequels , με την πρωτοτυπία να είναι (πλέον), είδος πρός εξαφάνιση . Σε ενα απο αυτά τα “ δίχτυα “ μπλέχτηκε και το προ 29ετίας, και γερασμένο, Candyman . Περισσότερο “spiritual” (έτσι το “βάφτισαν”) και direct sequel της πρώτης ταινίας του 1992 (παρακάμτοντας τα Candyman: Farewell to the Flesh του 1995 και Candyman: Day of the Dead του 1999) , και λιγότερο ως reimagine, είναι η νεα ταινία, υπο τις σκηνοθετικές οδηγίες της Nia DaCosta του πανέμορφου neo-western, Little Woods του 2018 ( ενω σύντομα θα μπεί και αυτή στα σαλόνια του MCU , με την ταινία, The Marvels ), και με παραγωγό και συν-σεναριογράφο τον Jordan Peele.

Το όνομα του τελευταίου και η καχυποψία (και με δίκιο μας) των remakes/reboots και sequels , δίνει στο όλο εγχείρημα τον τίτλο της “αρπαχτής” . Τι έχει να μας πει λοιπόν το νέο Candyman ; Δυστυχώς τίποτα καινούριο , τίποτα φρέσκο . Πολύ καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη συνέχεια του Candyman, αλλά δεν συγκρίνεται καν με την original , χωρίς τον αέρα της ανανέωσης , που ίσως να περιμέναμε . Αν και αξιοπρεπής συνέχεια , προσπαθεί να αλλάξει την αρχική ιστορία πάρα πολύ προσθέτοντας περιττά πράγματα και καθιστώντας το πολύ πιο περίπλοκο από ό, τι πρέπει να είναι. Μάλιστα με το “χώσιμο” του Peele στο σενάριο, η ταινία αποκτά κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο με καθαρό exposition πρός τα προβλήματα της μαύρης κοινότητας , στην εποχή μάλιστα του #blacklivesmatter. Αυτό και μόνο , είναι αρκετό ώστε να “ πετάξει “ στο καλάθι των αχρήστων το στοιχείο του καθαρού horror , ενω πρόβλημα εμφανίζεται και στήν σκηνοθεσία της DaCosta , η οποία δεν καταφέρνει να δημιουργήσει ένταση. Είναι κρίμα γιατί και περίεργα υπέροχη ατμόσφαιρα έχει , και gore έχει (σε σωστές δόσεις) , ενω ενα απο τα πολύ όμορφα σημεία της ταινίας είναι οι διάφορες σεκάνς animation , τύπου Θεάτρου Σκιών (κάτι αντίστοιχο είχε γίνει στο Deathly Hallows) , οι οποίες βοηθούν στήν εξέλιξη της υπόθεσης .

Τελικά, το Candyman του 2021 συνδυάζει τις χειρότερες πτυχές ενός sequel και ενός reboot , καθώς μέσα απο κλισέ και κοπιαρίσματα , το αμήχανο (αλλά “διδακτικό” για τον Peele) σενάριο και την ἄνευ νεύρου σκηνοθεσία της DaCosta , προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τον χαρακτήρα του Candyman και μαζί να αλλάξει ολόκληρο το μύθο του …. και υποφέρει γι’ αυτό.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★☆☆☆☆

– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:

[line]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”91″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Yahya Abdul‑Mateen II [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Teyonah Parris [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Colman Domingo [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]

[line]

Candyman Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ