[line]
[dropcap]T[/dropcap]ο 2045, οι άνθρωποι έχουν εκχωρήσει τις εργασίες στην ΤΝ, ακόμα και στο νοσταλγικό σπίτι της Αλίς. Μα όταν τα ρομπότ επαναστατούν, τα ανδροειδή της την κλειδώνουν μέσα.
Μπορεί οι καλύτερες των προθέσεων να υπήρχαν και ο Jean-Pierre Jeunet, σκηνοθέτης των Amelie, Delicatessen και αρκετών άλλων αξιόλογων ταινιών να ήθελε να πραγματοποιήσει μια σατιριτική ταινία, ωστόσο όσο περνάει η ώρα καταλήγει ένας ανεκδιήγητος αχταρμάς.
Δυστυχώς το Bigbug είναι μια ταινία που πραγματικά όχι μόνο δεν προσφέρει κάτι στον θεατή, αλλά όσο περνάει η ώρα τον εξοργίζει. To trailer πραγματικά μας προμήνυε για κάτι πολύ ενδιαφέρον και η πλοκή της που δεν αποκαλύπτει κάτι μας είχε εξιτάρει το ενδιαφέρον, μέχρι φυσικά να την δούμε, μιας και ειδικά στο δεύτερο μισό είναι ανεκδιήγητη και απλά θέλει να προκαλέσει, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα στα τεκταινόμενα.
Για να το πάρουμε από την αρχή, εν μέρει o σκηνοθέτης επιχείρησε να βάλει την δική του “πινελιά” για την σύγχρονη πραγματικότητα και η αλήθεια είναι πως μέχρι ένα σημείο έχεις ένα ενδιαφέρον για το “που το πάει”, αλλά μετά από λίγο δεν… τσουλάει.
Ωστόσο από κει και πέρα, με αποκορύφωμα το χαοτικό δεύτερο μισό που είναι λες και θέλει απλά να γεμίσει τον χρόνο με ασύνδετες τραβηγμένα σκηνές και καταφέρνει να σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, ωστόσο για όλους τους λάθος λόγους.
Από την αρχή κάτι δεν κολλάει ωστόσο υπάρχει μια όχι τόσο κακή αισθητική και μερικές σκηνές που σου τραβούν κάπως την προσοχή, αλλά από κεί και πέρα όλα γκρεμίζονται και η ταινία παίρνει την κάτω βόλτα.
Αντί να έχει μια ένταση, αγωνία και τα συναφή, γίνεται ολοένα και πιο άνευρη με ένα τεμπέλικο σενάριο, χαρακτήρες που είναι το λιγότερο καρικατούρες και παρόλο που υπήρχε προοπτική για κάτι πρωτότυπο, καταλήγει σε φιάσκο.
Η σκηνοθεσία και το σενάριο πραγματικά δεν έχουν καμία συνοχή, ειδικά στο δεύτερο και πιο κρίσιμο κομμάτι της, με την ταινία Bigbug να γίνεται από το… πουθενά μια από τις πιο”ό,τι να ‘ναι” που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, κι ας περιμέναμε το αντίθετο.
Η ταινία πνίγεται στην μετριότητα και την εγωκεντρικότητα της, εικόνες και ηθοποιοί αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας σε πολλές σκηνές τους και σε κάνουν να κοιτάς πιο πολύ το ρολόι, παρά καταφέρνουν να σε “κρατήσουν” εκεί που χρειάζεται, με γραφικές over the top ερμηνείες. Οπότε και η τελευταία ελπίδα της ταινίας για κάτι καλό εξατμίζεται και εκεί.
Ειλικρινά μετά το τέλος της προσπάθειας (που δεν σου κρατάει καν το ενδιαφέρον μέχρι το φινάλε), τα λόγια είχαν στερέψει, σε μια επιεικώς υπερτιμημένη προσπάθεια και το μόνο που κρατήσαμε από ένα συνονθύλευμα είναι κάποια ωραία πλάνα και τίποτα παραπάνω.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★☆☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
[line]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”111″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Isabelle Nanty [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Elsa Zylberstein [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Claude Perron [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]
[line]
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]