Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΚριτικέςΚριτική για την ταινία Benedetta

Κριτική για την ταινία Benedetta

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 4 Average: 4.3]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 4 Average: 4.3]

[line]

[dropcap]Σ[/dropcap]τα τέλη του 17ου αιώνα, με την πανούκλα να θερίζει τη χώρα, η Benedetta Carlini μπαίνει στο μοναστήρι της Πέσκια, στην Τοσκάνη. Ικανή από νεαρή ηλικία να κάνει θαύματα, βλέπει την επίδραση που έχει στη ζωή της κοινότητας να εξελίσσεται άμεσα και συγκλονιστικά. Όταν η Μπενεντέτα παίρνει στο μοναστήρι της μια νεαρή γυναίκα για να τη σώσει από την κακοποιητική της οικογένεια, οι δυο γυναίκες θα συνάψουν μια παθιασμένη ερωτική σχέση με απρόβλεπτες συνέπειες.

  • Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)

Bad boy, ακόμα και στα 83 του, ο Paul Verhoeven ανακατεύει στο τσουκάλι , και φτάνει τη φωτιά σε σημείο βρασμού στη Benedetta του , ένα μεσαιωνικό παρασκεύασμα θρησκευτικής γεύσης , παράνομου λεσβιακού σεξ (σε ένα μοναστήρι) , την υποκρισία και τη διαφθορά στην καρδιά της θρησκευτικής εξουσίας  και – εντελώς συμπτωματικά – μια πανούκλα που σαρώνει τη Ευρώπη . Γυρισμένη πριν από τρία καλοκαίρια στην Τοσκάνη και με καθυστέρηση ενός χρόνου , λόγω της ματαίωσης του Φεστιβάλ των Καννών του 2020 , η ταινία , όπως όλα τα έργα του σκηνοθέτη , είναι άγρια , έξυπνη , προκλητική και ζωντανή.

Η τελευταία ταινία του Paul Verhoeven ξεκινά με την Benedetta σε μικρή ηλικία (Elena Plonka) να μεταφέρεται από τους γονείς της με μια άμαξα για να πάει σε ένα μοναστήρι. Όταν, καθ’ οδόν, η οικογένεια δέχεται επίθεση από ένοπλους ληστές – ένας από τους οποίους αρπάζει ένα χρυσό περιδέραιο από τη μητέρα της Benedetta – τότε το κοριτσάκι επεμβαίνει με τόλμη, προειδοποιώντας τους στρατιώτες ότι αν δεν επιστρέψουν το κολιέ, η Παναγία θα τους ρίξει κατάρα. Δευτερόλεπτα μετά , ένα πουλί κουτσουλάει έναν από τους ληστές και το κολιέ επιστρέφεται. Σε όλη της την ασάφεια , η εναρκτήρια σκηνή της Benedetta είναι οδηγός για όσα θα ακολουθήσουν , καθώς δεν είναι σίγουρο εάν αυτό το οξυδερκές κορίτσι λειτούργει ως “ αγωγός “ ώστε να “ ρίξει “ την θεία οργή εναντίον των διώκτών της, ή απλά … παίζει θέατρο – και αυτή η αβεβαιότητα θα συνεχιστεί για το υπόλοιπο της ταινίας, καθώς ο θεατής καλείται να προσδιορίσει εάν η Benedetta είναι άγια ή αμαρτωλή, η επιλεγμένη σύζυγος του Ιησού ή τσαρλατάνος.

Σε έναν περιορισμένο, κλειστό κόσμο όπου οι γυναίκες έχουν πολύ λίγη ( εως καθόλου ) ελευθερία ή έλεγχο πάνω στο σώμα τους , οι πληγές και τα στίγματα της Benedetta , είτε ουράνια είτε αυτοπροκαλούμενα , γίνονται ενα “ εργαλείο “ γυναικείας ενδυνάμωσης – και καθώς γίνεται φιγούρα λατρείας για τους κατοίκους της πόλης , παίρνοντας μάλιστα τον “θρόνο” της Ηγουμένης (αντικαθιστώντας τη Felicita της ( φανταστικής στόν ρόλο της ) Rampling), η Benedetta μπορεί για πρώτη φορά να χρησιμοποιήσει το δημόσιο προφίλ της για να οδηγήσει την πόλη σε μέτρα για να αποφύγει την πανούκλα – ενώ η ίδια απολαυάνει την “συντροφιά” της νεότερης και πιο “down to earth” μοναχής Bartolomea (Daphne Patakia) . Ωστόσο, σε μια Εκκλησία διαβόητη για τη μισαλλοδοξία της , η οποία έρχεται σε οποιαδήποτε αντίθεση ή ακόμη και απειλή για τα πατριαρχικά της πρότυπα , η προσωπική “απελευθέρωση” της Benedetta, για να μην αναφέρουμε τη χαρισματική ηγεσία της , μοιάζει – για την Εκκλησία – πιο πολύ με αίρεση , και η αίρεση τιμωρείται … με πυρά .

Τοποθετημένο στην Τοσκάνη στα τέλη του 1600 (γυρίστηκε κυρίως στην περιοχή του Montepulciano), η ταινία είναι “εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα” , με το σενάριο των Verhoeven και David Birke να βασίζεται στην ιστορική μελέτη Immodest Acts του 1986 της Judith C Brown (αν και παραλείπει τον πιο εντυπωσιακό υπότιτλο του βιβλίου The Life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy). Φυσικά, η Benedetta του Verhoeven είναι σαφώς επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό από το “nunsploitation”, ένα είδος , του οποίου άξιοι πρεσβευτές είναι το Devils του Ken Russell, το Story of a Cloistered Nun του Domenico Paolella και το Behind Convent Walls του Walerian Borowczyk. Όπως αυτές οι ταινίες , έτσι και η Benedetta είναι μια ταινία αντι-κληρική, εκθέτοντας έτσι τις σεξουαλικές υποκρισίες της Εκκλησίας , ενω όσον αφορά την πίστη, ο θεατής καλείται να “φέρει” τη δική του και να καθορίσει μόνος του σε ποιο βαθμό η Benedetta είναι ενας σύγχρονος μυστικιστής ή μια ψεύτρα; Έχει συναίσθηση των δολοπλοκιών της; Το κάνει καλόπιστα ή κακόπιστα; Μάλλον είναι λίγο απ’ όλα. Γιατί για μια ακόμη φορά ο Verhoeven μας βάζει δε δίλημμα. Και για αυτό τον γουστάρουμε.

Στο Total Recall π.χ, η ιστορία που βιώνει ο Schwarzenegger  είναι όνειρο ή πραγματικότητα; Και οι δύο ερμηνείες είναι έγκυρες. Το ίδιο ισχύει και για την Benedetta. Δύο αλήθειες συνυπάρχουν και η ταινία δεν μας λέει ποια είναι η πραγματική αλήθεια. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι κάποια γεγονότα μπορούν να ιδωθούν από δύο διαφορετικές οπτικές. Στο Βασικό Ένστικτο , δολοφόνος είναι η Sharon Stone ή η άλλη κοπέλα; Δεν ξέρουμε. Στη ζωή υπάρχουν πολλοί τρόποι να δούμε τα πράγματα και όλοι έχουμε τις δικές μας υποκειμενικές αλήθειες. Γι’ αυτό και στήν ουσία δεν ξέρουμε αν η Benedetta είναι ξεκάθαρα μια “αγία” ή μια ψεύτρα. Κάθε θεατής καλείται να αποφασίσει μόνος του. Υπάρχει ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα γι’ αυτήν τη διττή φύση της πραγματικότητας , το οποίο και παρουσιάζεται στήν τρίτη πράξη , όταν τελικά θα χτυπήσει την πόρτα της Πέσκια η πανούκλα . Και τότε η Benedetta λέει στους κατοίκους της ότι ο Ιησούς θα τους προστατέψει, αλλά μετά διατάζει έναν στρατιώτη να κλείσει τις πύλες της πόλης, εφαρμόζοντας ένα είδος lockdown! Έτσι για άλλη μια φορά θα δούμε τη διττή φύση της ως πιστής και ως πολιτικού.

Ταινία, φυσικά, του Verhoeven χωρίς σεξ… δεν υπάρχει . Και για να είμαστε σαφείς, υπάρχει σεξ, και άφθονο. Κάποιες από τις σκηνές αυτές μπορεί να ξεπεράσουν τα όρια για κάποιους . Το γυμνό αφθονεί, αλλά τότε δεν θα μιλούσαμε για ταινία του Verhoeven …. χωρίς αυτό. Ταυτόχρονα, όμως, ο Verhoeven ξέρει πολύ καλά πώς να ανακατεύει το σοβαρό και το προκλητικό με το χιούμορ και την αυτοσυνείδητη εξωφρενικότητα , με συμμάχους την εξαιρετική κινηματογράφηση-φωτογραφία , τα σκηνικά και τα κουστούμια , ενω το score της Anne Dudley συμπληρώνει με επιτυχία το πόνημα του Ολλανδού ,  με μία δόση μυστικισμού.

Είτε , λοιπόν , τα παραπάνω αποτελούν μια ειλικρινή αναζήτηση για το θείο, είτε απλώς μια μεταμφίεση που ικανοποιεί τα “ γούστα “ του Verhoeven , θα εξαρτηθεί και θα κριθεί από τον εκάστοτε θεατή. Ωστόσο, παρ’ όλη την προσεκτικά σκηνοθετημένη προκλητικότητά της , κανείς ( νομίζω ) δεν θα κατηγορήσει την τολμηρή , ακόμη και αστεία Benedetta ότι είναι διακριτική.

Και παρά την χειραγώγηση του θεατή μέσα από επιτηδευμένες εξάρσεις και “πονηρά” κοντινά πλάνα , ο Verhoeven εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τον κινηματογραφικό χρόνο των 130 λεπτών , και μας δείχνει οτι στόν φιλμικό πυρήνα της Benedetta , υπάρχει μια πολύ καλή ιστορία .

Ενω μέσω μιάς “διαβολικής” σύμπτωσης , μπορεί ο Verhoeven να δήλωνε απογοητευμένος τα τελευταία δύο χρόνια επειδή η ταινία του δεν κυκλοφόρησε , τα πλάνα , όμως , της πανούκλας στην τελευταία πράξη , θα έχει πολύ μεγαλύτερη απήχηση στούς θεατές σε όλο τον κόσμο , στήν Covid εποχή που ζούμε . Άθελά του και δυστυχώς για όλους μας , η Benedetta έχει γίνει μια ταινία ( και ) τούτης της εποχής.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★✬☆

– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:

[line]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”157″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Virginie Efira [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Δάφνη Πατάκια [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Charlotte Rampling [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]

[line]

Benedetta Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ