Λος Άντζελες, δεκαετία του 1920 Αυτό είναι το ντεκόρ για μια ιστορία υπέρμετρης φιλοδοξίας και εξωφρενικής υπερβολής, ακολουθώντας την άνοδο και την πτώση πολλαπλών χαρακτήρων στη διάρκεια μιας περιόδου αχαλίνωτης παρακμής και ακολασίας στις απαρχές του Χόλιγουντ.
Το Babylon αρκετά πληροφοριακό για τα γεγονότα που θέλει να καλύψει μέσα σε 3… εκρηκτικές ώρες μια εποχή που σημάδεψε το Hollywood, είχε καλές και κακές στιγμές, αλλά πάνω απ’ όλα όπως θα καταλάβετε από την αρχή της: ήταν μια περίοδος πραγματικά εντελώς έξαλλη και εκτός ορίων.
Η ταινία είναι αρκετά καλοφτιαγμένη και φυσικά με πολύ καλές ερμηνείες σε ένα love letter για το Hollywood, την Χρυσή Εποχή του, στην μετάβαση από τον βωβό στον ομιλούντα κινηματογράφο, τα παρελκόμενα του, αλλά και την επιρροή στους ηθοποιούς, τα στούντιο και πάει λέγοντας.
Η ταινία γενικότερα πετυχαίνει τον στόχο της και κρατά τον θεατή “ζεστό” σε όλη της την τεράστια διάρκεια και δεν αναλώνεται σε φλυαρίες ή ηθικολογίες που πιθανότατα να έκανε μια αντίστοιχη ταινία με τέτοια θεματολογία και οι μεγάλες σε διάρκεια σκηνές διαλόγων είναι καλογραμμένες, αν και 2-3 ίσως θα μπορούσαν να αποφευχθούν για οικονομία χρόνου και αφήγησης.
Με ένα φρενήρη ρυθμό, αρκετές ηθελημένες και εύστοχες υπερβολές και εξάρσεις αλλά με εξαιρετικά δουλεμένο σενάριο και διαλόγους, φαινομενικά νομίζει κανείς ότι το Babylon έχει εξαντλησει μεγάλο μέρος από την θεματολογία του μέχρι κάποιο σημείο και μπορεί να είναι έτσι.
Σίγουρα μερικές σκηνές ήθελαν ενδεχομένως ένα.. μάζεμα (χωρίς ωστόσο να βαριέσαι), ωστόσο σε αυτό που θέλει να προσφέρει το καταφέρνει ο Damien Chazelle μια χαρά, με πολλά “ρίσκα”, σκηνές που δεν βλέπουμε συχνά σε ταινίες και γλαφηρή περιγραφή.
Η αρχή και ειδικά το πρώτο μέρος έχουν μεγάλη ένταση (η εναρκτήρια σεκανς προδιαθέτει τιν θεατή στο τι θα ακολουθήσει), παρουσιάζοντας τους χαρακτήρες, την ξέφρενη εποχή ίσως και πιο… light απ΄όσο ήταν, ενώ αυτά που ακολουθούν είναι κάπως πιο γρηγορα σε ρυθμό και αν μη τι άλλο δίνουν μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση των γεγονότων.
Η ταινία Babylon έχει πάρα πολλές σκηνές που θα σε κάνουν να γραπωθείς από την καρέκλα, καταιγιστικές εξελίξεις, με την εντυπωσιακή παραγωγή και τις ερμηνείες σίγουρα σε παρασύρουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Brad Pitt και Margot Robbie είναι σαρωτικοί, ο Diego Calva είναι επίσης άψογος σε αυτό που κάνει, ενώ παράλληλα όσοι εμφανίζονται είναι ταμάμ για τους ρόλους τους, με τον Tobey Maguire να έχει μια μικρή εμφάνιση, αλλά εντυπωσιακή σε μια σκηνή κάπως βιαστική.
Υπάρχει το δυνατό φινάλε, που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό και όπως κάνουν όλες οι αξιόλογες ταινίες σε κάνει να σκεφτείς πράγματα. Εξάλλου στο προηγούμενο διάστημα το έχει ήδη χτίσει, με τρελούς ρυθμούς σε κάποια σημεία και πάντα με ενδιαφέρον και επιχειρεί στο τελευταίο κομμάτι να τα βάλει όλα σε μια σειρά και να περάσει μερικά μηνύματα νοσταλγικά, συγκινητικά και δεν θα επεκταθούμε.
Όσο πλησιάζουμε στο δεύτερο μισό υπάρχουν μερικά γεγονότα τα οποία μένουν στο μυαλό για πολλούς λόγους, με το τέλος της να είναι τόσο απλό και καθηλωτικό που πραγματικά περνάει μηνύματα και αυτό είναι που τελικά αποκομίζει ο θεατής.
Το Babylon είναι… υπερβολικό απ’ όπου κι αν το δεις (και σε διάρκεια και σε σκηνές) και αυτό να μην είναι απαραίτητα κακό, μιας και ασχολείται με μια εποχή η οποία σίγουρα είχε σχεδόν όλα από αυτά που παρουσιάζει η ταινία και πολλά παραπάνω ακόμα.
Ο Chazelle μπορεί να έχει κατηγορηθεί για πολλά, ωστόσο η κινηματογράφιση του, τα υπέροχα soundtrack και γενικότερα η “ψυχή” που δίνει στα εγχειρήματα του δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Το Babylon είναι μια extravaganza που σίγουρα δεν μπορεί να πει κανείς πως δεν χορταίνει τους θεατές.
Έχει μέσα ό,τι θες και περιμένεις για μια εποχή που όλα ήταν σε τεράστιες δόσεις (δεν ήταν προγραμματισμένο, αλλά έγινε και ένα… αστειάκι), επαναλαμβανουμε πως η υπερβολή στα όσα θα δείτε δεν είναι επιτηδευμένη αλλά αρκετά “ρεαλιστική” και όσο περνάει η ώρα με τα θετικά και αρνητικά όλα οδηγούν κάπου, με τα μηνύματα να είναι εύστοχα ως επί το πλείστον.
Δεν σε κάνει σε καμία περίπτωση να βαρεθείς κι ας κρατάει 3 ώρες, σίγουρα κάποιες σκηνές θα μπορούσαν να λείπουν ή να αντικατασταθούν με άλλες που θα ήταν πιο ουσιαστικές, όμως το φινάλε και ειδικά το τελευταίο μισάωρο συμπυκνώνει όλα αυτά που θέλει να μεταφέρει ο Chazelle. Δεν συζητάμε για την τελευταία σκηνή, που είναι ένα αριστούργημα.
Το μυστικό με την ταινία Babylon και εκεί που αδικεί και αδικείται ο σκηνοθέτης, είναι ότι δεν θέλει να ξεπετάξει απλά την πλοκή της αλλά φροντίζει σε κάθε καρέ να ενισχύει τα όσα θέλει να μεταφέρει, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Αναμφίβολα πάντως, αποτελεί μια ακόμα ενδιαφέρουσα προσπάθεια που δεδομένα προσφέρει στον θεατή μια διαφορετική κινηματογραφική εμπειρία, η οποία έχει τις δικές της ξεχωριστές στιγμές.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★✬☆
Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Babylon Trailer
Cineramen
Share
