[line]
[dropcap]Μ[/dropcap]ε την εταιρία εισαγωγών μηχανών εσπρέσο που διευθύνει σε αδιέξοδο, ο Γλυφαδιώτης εργένης Άρης Νικολόπουλος «αποστρατεύεται» στο σπίτι του ένδοξου παππού Αριστείδη στον υποτονικό Παπάγου. Το στοκ των μηχανών εσπρέσο στοιβάζεται στο αραχνιασμένο γραφείο του απόστρατου αξιωματικού καθώς ο εγγονός ξανασμίγει με παιδικούς φίλους κολλημένους εσαεί στο προάστιο των αξιωματικών αλλά και μ’ έναν πρώην συναγωνιστή του παππού του, παραδόξως κομμουνιστή. Αντιμέτωπος με ηρωικά φαντάσματα του παρελθόντος ο απολιτίκ εγγονός θα νιώσει την ανάγκη να φανεί αντάξιος του ονόματός του. Όμως, όσο πλησιάζει τον θρύλο του παππού Αριστείδη, τόσο αυτός αλλάζει όψη.
- Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)
Για μια ταινία η οποία στο πρώτο άνοιγμα του φακού της μας βάζει στο αυτοκίνητο του ήρωα μας , με ολο το βιός του φορτωμένο και με το CD να παίζει το Πώς να Εξηγώ του αείμνηστου Αντώνη Βαρδή … μια χαρά θα μας τα εξηγήσει.
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία – προηγήθηκε η νεανική κωμωδία Ο Ξεναγός (2011) – του Ζαχαρία Μαυροειδή αφού “μάγεψε” τους θεατές του 60ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (όπου και προβλήθηκε για πρώτη φορά) κατηφορίζει στήν πρωτεύουσα , προσπαθώντας να αναδείξει ή απλά να παρατηρήσει ένα φαινόμενο αρκετά διαδεδομένο στα πρώτα χρόνια της κρίσης: πολλοί τριαντάρηδες, λόγω οικονομικής δυσχέρειας, μετακόμιζαν στα σπίτια των παππούδων και των γιαγιάδων τους , ενω παράλληλα μας δείχνει πράγματα και καταστάσεις που οι κάτοικοι της πολλές φορές επιλέγουν να αγνοούν , σε μια πόλη που αλλάζει, που βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο, που μεταμορφώνεται και στην οποία ο ήρωας μας θέτει τις βάσεις για τη δική του αναζήτηση ταυτότητας.
Με την δράση τοποθετημένη στήν περιοχή του Παπάγου, εκεί όπου από την δεκαετία του 1950 στεγάζονται πολλοί αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων και στο 2012 , μια κομβική χρονική στιγμή , καθώς η κρίση αρχίζει να χτυπά και τα “ανώτερα” στρώματα , ο Μαυροειδής βάζει στο κινηματογραφικό ρίνγκ τα θύματα της κρίσης και τις γενιές που «ανδρώθηκαν» στην ευμάρεια της Μεταπολίτευσης , ενω μέσα απο σεναριακές ρητορικές μας δείχνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τι συνέβαινε στην γενιά του Β΄ ΠΠ, στην Κατοχή και τον Εμφύλιο. Παραλληλισμός ιδιαίτερα έξυπνος , ο οποίος με συνδυασμό με την μάτια του σκηνοθέτη για την πόλη, καθώς και τους πολύ έξυπνους διαλόγους που λαμβάνουν χώρα , φέρνει έναν αέρα φρεσκάδας σε θέματα τα οποία σε κάποιους μπορεί να φανούν τετριμένα. Αυτή η παράταιρη “συγκατοίκηση” , η αντιμετώπιση της “σκληρής” πραγματικότητας που βιώνει ο Άρης: η σύγκρουση του με τους παιδικούς του φίλους, το όλα για όλα “παίξιμο” για να σωθεί η παρτίδα της δουλειάς του , αλλά και οι αποκαλύψεις απο το παρελθόν του Βάσου, θα συνθέσουν ενα νεο -για αυτόν- κοινωνικό πάζλ κανοντας παράλληλα την “ιστορία” να κοιτάξει μπροστά. Πως άλλωστε μπορείς να φτιάξεις τον μέλλον , αν δεν έχεις λύσει τις διαφορές σου με το παρελθόν.
Ο Απόστρατος σαν ταινία είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και λειτουργεί από όλες τις απόψεις. Μοντάζ, ήχος, η εξαιρετική φωτογραφία της Ζωή Μαντά , ολα λειτουργούν παραπάνω από ικανοποιητικά. Ερμηνευτικά, οι: Μιχάλης Σαράντης και Θανάσης Παπαγεωργίου όπως είναι φυσικό ξεχωρίζουν με εξαιρετική χημεία στην οθόνη , ενώ από το υποστηρικτικό cast ξεχωρίζει η Γιώτα Φέστα , μαζί με τον Άκη Σακελλαρίου και την -στο λίγο που εμφανίζεται- Ξένια Καλογεροπούλου , όπου με την ερμηνευτική τους φυσικότητα βάζουν το δικό τους λιθαράκι στο όλο εγχείρημα.
Η ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή , η οποία στέκεται σεναριακά πολύ καλύτερα απο οτι σκηνοθετικά (λίγο φλάτ και στα όρια του τηλεοπτικού) , είναι με σιγουριά μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της σεζόν. Με εξαιρετικό ρυθμό , ξετυλίγει προσεχτικά το νήμα της ιστορίας του , αναδεικνύει την “πληγωμένη” Αθήνα και τις ατέλειες της , τους φίλους , τους έρωτες και τα άγχη , αλλά κυρίως αυτά της κρίσης και της ανεργίας. Παράλληλα φέρνει στην επιφάνεια ενα θέμα ξεχασμένο (;) , αυτό του Εμφυλίου , φιλμογραφόντας παρεξηγήσεις, λογομαχίες και ξαφνικές αποκαλυπτικές ανατροπές , προσφέροντας έτσι μια ποικιλία περιπτώσεων ανθρώπινης συμπεριφοράς παρέχοντας παράλληλα ένα πλούσιο υλικό προβληματισμού , το οποίο θα συμβιβαστεί με το παρελθόν , για να “κοιτάξει” με αισιοδοξία το μέλλον.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★✬☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
[line]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”100″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Μιχάλης Σαράντης [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Γιώτα Φέστα [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Θανάσης Παπαγεωργίου [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]
[line]
Απόστρατος Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]