Aποφασισμένος να βρει την εξαφανισμένη κόρη του, ο ντετέκτιβ Ντάνι Ρουρκ (Ben Affleck) βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μία σειρά απίστευτων γεγονότων, ενώ παράλληλα ερευνά μια σειρά από ληστείες τραπεζών. Θα φτάσει να αμφισβητήσει τα πιστεύω του και όσα γνωρίζει μέχρι τώρα για τα πάντα και τους πάντες στον κόσμο του. Με τη βοήθεια της Νταϊάνα Κρουζ (Alice Braga), μίας προικισμένης μέντιουμ, ο Ρουρκ καταδιώκει και καταδιώκεται ταυτόχρονα από έναν φονικό άνδρα (William Fichtner) – τον μοναδικό άνθρωπο που πιστεύει ότι κρατά το κλειδί για την εύρεση του χαμένου κοριτσιού – μόνο για να ανακαλύψει περισσότερα από όσα περίμενε.
Η αλήθεια είναι , οτι ο συνδυασμός Rodriguez , Affleck , μυστήριο … ήταν κάτι που μου κίνησε την περιέργεια , φυσικά για το αποτέλεσμα της ταινίας. Και εν μέρει ικανοποιήθηκα. Γιατί όταν ένας απο τους πρεσβευτές του “λαικού” σινεμά – και έτερον ήμισυ του Quentin Tarantino – αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο “mindfuck” είδος , κάτι σε “τσιγκλάει” ως θεατή. Για τον ίδιο, όμως, τον Rodriguez, το Hypnotic ήταν ενα “όραμα” 20 χρόνων , απο όταν άρχισε να εργάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του (το 2002) , μια ιστορία με την οποία είχε παθιαστεί για να την φτάσει στην μεγάλη οθόνη.
Κάπως έτσι και μετά απο ενα πέρασμα στο είδος του Sci-Fi , με την ταινία Alita και με τις πλάτες του James Cameron, ήρθε η (σινέ)ώρα να μπεί στα “χωράφια” του Nolan και άλλων που ασχολήθηκαν με το είδος. Έχοντας ως σκηνοθετικό οδηγό τα set-pieces του Inseption και με ενα μιξ Total Recall, Adjustment Bureau & Memento … to name a few …. φτιάχνει ένα rollercoaster από ανατροπές. Το καλό της υπόθεσης είναι οτι ο Rodriquez, δεν χρησιμοποιεί τις παραπάνω αναφορές ως copy – paste, αλλά ως όχημα, ώστε να πεί την δική του ιστορία. Και το κάνει σωστά με σκεπτικό πάντα την ψυχαγωγία του θεατή.
Το Hypnotic αποτελεί, επίσης, παράδειγμα της πεποίθησης του RR ότι οι οικονομικοί περιορισμοί δεν εμποδίζουν απαραίτητα τη δημιουργική εμπειρία. Γιατί μπορεί η ταινία του να είναι μια συναρπαστική κούρσα με το ύφος του Χίτσκοκ, αλλά με στεροειδή (όπως έχει αναφέρει ο ίδιος) , αλλά εξετάζει και διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, από την ύπνωση έως την τεχνητή νοημοσύνη, ενω μας βάζει στο τρυπάκι, ως θεατές, της αμφιβολίας για αυτό που (νομίζουμε) ότι βλέπουμε. Παρά τα μερικά σεναριακά ατοπήματα, η πλοκή αντικατοπτρίζει την πολύπλευρη συμβολή του Rodriguez στο σενάριο, αλλά και τον εκτεταμένο έλεγχό του στην παραγωγή ως σκηνοθέτης, παραγωγός, ακόμη και μοντέρ , με τα δακτυλικά του αποτυπώματα να βρίσκονται σε όλη την ταινία. Ωστόσο, το Hypnotic αναπληρώνει τα λαθάκια του αυτά με μια “επίθεση” απροσδόκητων αποκαλύψεων, αφηγηματικών αλλαγών και ανατροπών που κρατούν το κοινό γαντζωμένο.
Στην καρδιά του, το Hypnotic είναι μια ταινία που προσπαθεί να εξισορροπήσει τη συγκίνηση του μυστηρίου με το συναισθηματικό βάρος των χαρακτήρων της, αλλά μερικές φορές σκοντάφτει να βρει την τέλεια ισορροπία. Δεν ανακαλύπτει τον κινηματογραφικό “τροχό” ή ακόμη και να δώσει κάτι καινούριο στο είδος , ωστόσο , οι απροσδόκητες “στροφές” και η παρατεταμένη αίσθηση της ίντριγκας κάνουν το φίλμ ένα διασκεδαστικό ταξίδι στο σινεμά αγωνίας/θρίλερ. Η δέσμευση της ταινίας στο κεντρικό της μυστήριο παραμένει πάντα με την αναζήτηση να λυθεί το αίνιγμα της εξαφανισμένης κόρης του Rourke. Η – αλήθεια επιδερμική – εξερεύνηση της ύπνωσης και της “μαγείας” ως σεναριακά θέματα θα κρατήσουν τους θεατές σε ενδιαφέρον προσφέροντας τους μια ψυχαγωγική εμπειρία θέασης 92 λεπτών (ακόμα κι αν το κάνει με λίγη βιασύνη στο τέλος).
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Hypnotic Trailer
Cineramen
Share
