Στην μεγάλη λίστα που είχαμε φτιάξει με τις πολυαναμενόμενες ταινίες του 2014-15, σίγουρα θα είχατε ξεχωρίσει τον τίτλο Imitation Game, μιας από τις ταινίες που έχουν το μεγαλύτερο buzz την φετινή χρονιά και φιγουράρουν σε πολλές λίστες με βραβεία.
Όχι κι άδικα βέβαια, διότι πραγματεύεται με ένα πολύ σημαντικό θέμα από όλες τις πλευρές του για μια προσωπικότητα αν μη τι άλλο παρεξηγημένη που σίγουρα προσπάθησε να κάνει κάτι που θα μείνει στην ιστορία και μνημονεύεται για χρόνια.
Το Imitation Game έχει πάρα πολλά θετικά στοιχεία, αλλά το μεγάλο ατού της ταινίας είναι η απλότητα της. Μπορεί όλοι όσοι πάνε να δουν την ταινία, να γνωρίζουν ότι πάνε να δουν κάτι επιβλητικό ωστόσο σε καμία περίπτωση η ταινία δεν τους το… υπενθυμίζει. Τι εννοούμε;
Είναι εντυπωσιακή η διαχείριση του υλικού της ταινίας και το βασικότερο ότι και καλύπτει όσο το δυνατόν καλύτερα τις πτυχές του χαρακτήρα αλλά και την θεματολογία του. Ωστόσο δεν το κάνει σε καμία περίπτωση με πομπώδη και πιεστικό (για τον θεατή) τρόπο, ώστε να χωρέσει σε 2 ώρες όσα περισσότερα μπορεί.
Η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή, όπως και το στιβαρό σενάριο της ταινίας, ωστόσο τίποτε από όλα αυτά δεν θα λειτουργούσε άψογα, χωρίς την παρουσία του ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ Benedict Cumberbatch, που δίνει με διαφορά την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του και σίγουρα μια από τις κορυφαίες ερμηνείες της χρονιάς, για την οποία λογικά θα ανταμειφθεί και με Οσκαρική Υποψηφιότητα. Συγκλονιστικός σε κάθε του σκηνή με εκπληκτικές εκφράσεις και πειστικότητα, δίνει έξτρα πόντους σε μια ούτως ή άλλως καλογυρισμένη και καθηλωτική σε μερικά σημεία της ταινία.Σχόλιο
H προσέγγιση της ταινίας δεν είναι σε κανένα σημείο υπερβολική, ούτε επιδιώκει να “σπρώξει” τα πράγματα προς κάποια κατεύθυνση. Ο σκηνοθέτης Morten Tyldum μας παρουσιάζει τα γεγονότα και τους χαρακτήρες (χωρίς ευτυχώς να υποπίπτει σε ευκολίες ή καρικατούρες), χωρίς να γίνεται κουραστικός και συν τοις άλλοις δίχως προκατάληψη.
Η εποχή είναι εξαιρετικά αποτυπωμένη (και αυτό φαίνεται περισσότερο στις λίγες σκηνές μάχης), ενώ η φωτογραφία και τα σκηνικά σε συνεπαίρνουν σε όλο αυτό το κινηματογραφικό ταξίδι μιας σπουδαίας προσωπικότητας και ενός τρομερού επιτεύγματος.
Το Imitation Game εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στα γεγονότα που αφορούν τον σχεδιασμό αποκρυπτογράφησης των σχεδίων των Ναζί και πέρα από 2-3 καλοφτιαγμένες σκηνές δεν ασχολείται με το… εξωτερικό κομμάτι του πολέμου. Έτσι έχει όλη την άνεση και ευχέρεια για να μπορέσει να καλύψει εκείνα για τα οποία έμεινε στην ιστορία η προσωπικότητα του Alan Turing.
Συν τοις άλλοις, το Imitation Game καλύπτει την πτυχή της ομοφυλοφιλίας με απόλυτη διακριτικότητα χωρίς να προβεί σε κάποια κατακραυγή ή οτιδήποτε άλλο το οποία θα μπορούσε να κάνει τον θεατή να έχει προκατάληψη, είτε θετική, είτε αρνητική. Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά με όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια τίποτα πλέον δεν είναι αυτονόητο.
Οι δεύτεροι ρόλοι έχουν ως επί το πλείστον σημαντικές επιρροές στην ιστορία και σε καμία περίπτωση δεν είναι διακοσμητικοί. Οι Matthew Goode, Charles Dance, Rory Kinnear και ο εξαιρετικός καρατερίστας Mark Strong (προσωπικά τον θεωρώ αρκετά υποτιμημένο ηθοποιό) καταφέρνουν να “κάνουν το κομμάτι τους” και να δώσουν το στίγμα τους στην ταινία, όσο χρειάζεται. Φυσικά να αναφέρουμε και την ερμηνεία της Keira Knightley, η οποία είναι εξίσου εξαιρετική και σίγουρα μετά τον Cumberbatch καταφέρνει να κλέψει την παράσταση με την αμεσότητα και την ευθύτητα της.
Σε μια πολύ γεμάτη χρονιά όπως η φετινή με πολλές σπουδαίες ταινίες, το Imitation Game έρχεται να προστεθεί στην λίστα με τις δυνατές ταινίες της χρονιάς. Μια ταινία που σίγουρα θα μνημονεύουμε μετά από καιρό και σίγουρα ελπίζουμε να πάρει κάτι από τα επόμενα Όσκαρ (κυρίως για τον φοβερό και τρομερό πρωταγωνιστή της), αν και ο ανταγωνισμός θα είναι μεγάλος. Όπως και να ‘χει πάντως πρόκειται για μια αξιομνημόνευτη κινηματογραφική εμπειρία.
The Imitation Game Trailer
Cineramen
Share
