- Advertisement -
Διάρκεια: 102′
Πρωταγωνιστούν: Μάθιου Μακ Κόναχι, Έμιλ Χίρς, Τόμας Χέιντεν Τσέρτς, κ.α.
Ο μικροαπατεώνας -και όχι πολύ έξυπνος- Chris χρωστάει χρήματα σε έναν έμπορο ναρκωτικών ο οποίος του έχει δώσει μικρή διορία να ξεπληρώσει το χρέος του. Απελπισμένος απευθύνεται στον πατέρα του Ansel ζητώντας βοήθεια. Εκείνος φυσικά δεν έχει το ποσό κι έτσι ο Chris του εξομολογείται το σχέδιό του: θα προσλάβουν τον Joe Cooper, έναν αστυνομικό που συμπληρώνει το εισόδημά του με άλλους τρόπους, για να σκοτώσει τη μητέρα του, ώστε να καρπωθούν τα χρήματα της ασφάλειας μέσω της αδελφής του Dottie, η οποία είναι η μοναδική δικαιούχος. Ο Ansel συμφωνεί, στο κόλπο μπαίνει και η σύζυγός του Sharla και το ραντεβού κανονίζεται. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα. Ο Joe θέλει την αμοιβή του προκαταβολικά. Εφόσον όμως δεν υπάρχει ρευστό, συμφωνεί να κρατήσει την Dottie ως “ενέχυρο”.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3 / 5
O Γουίλιαμ Φρίντκιν (σκηνοθέτης του Εξορκιστή και του French Connection) επιστρέφει με άγριες διαθέσεις με ένα νεο-νουάρ φιλμ σκληρό ανα σημεία, αλλά και απόλυτα σαρκαστικό για την Αμερικάνικη οικογένεια. Χωρίς αμφιβολία το Killer Joe δεν είναι ταινία για όλους.
Επειδή παρατηρήθηκαν και διάφορα φαινόμενα από διάφορους ενοχλητικούς θεατές στην αίθουσα που το παρακολούθησα, καλό θα ήταν όσοι είναι να πάνε να δούν μια ταινία να ενημερώνονται πρώτα περι τίνος πρόκειται. Είναι δεδομένο ότι θα ενοχλήσει μερικούς θεατές (ειδικά με την περιβόητη σκληρή σκηνή στην κουζίνα) και σίγουρα η γραφή της δεν προσφέρεται για το blockbuster κοινό.
Αρκετά βίαιο και σαρκαστικό προς τον θεσμό της συντηρητικής οικογένειας το Killer Joe από την πρώτη σκηνή μέχρι και την τελευταία έχει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, καλογραμμένο σενάριο και πολύ καλές ερμηνείες με κορυφαίο τον εξαιρετικό Μακ Κόναχι, πιθανότατα στη καλύτερη παράσταση της καριέρας του.
Όσοι περιμένετε δράση και καταδιώξεις και τα συναφή, θα απογοητευτείτε διότι πρόκειται για ένα φιλμ νουάρ με μπόλικους διαλόγους, αργό στο πρώτο μέρος πιο γρήγορο και προκλητικό στο δεύτερο και γενικότερα μια ταινία για αρκετά ιδιαίτερο κοινό.
Το μόνο της πρόβλημα είναι κάποια σημεία στο πρώτο μέρος, που προχωράει αργά η ιστορία, αλλά το εξαιρετικό δεύτερο μέρος αποζημιώνει και με τις ανατροπές που ακολουθούν, με τις ατάκες δηλητήριο (και αυτοσαρκασμού κυρίως για τον Μακ Κόναχι) αλλά και την περιβόητη σκηνή με το τηγανητό κοτόπουλο η οποία ενδέχεται να ενοχλήσει, γι’ αυτό καλό είναι να είστε προετοιμασμένοι όσοι την δείτε.
Γενικά, το Killer Joe έχει πολύ σάτιρα μέσα για την οικογένεια και τις αξίες της στην εποχή μας και πρόκειται για μια περίεργη αλλά συνάμα άκρως σατιρική ταινία, που άμα μπείτε στο κλίμα και προσαρμοστείτε είναι σίγουρο πως θα διασκεδάσετε, αλλά και στο τέλος θα προβληματιστείτε.
- Advertisement -