Eνας Νεοϋορκέζος ταξιτζής, που ζει με το φάντασμα του πολέμου του Βιετνάμ, περιφέρεται στην πόλη χωρίς κάποιο νόημα. Αναζητώντας το, ερωτεύεται μία γυναίκα πολύ μακριά από το βεληνεκές του και έπειτα αφοσιώνεται σε μια νεαρή πόρνη, που δυναστεύεται από τον νταβατζή της.
Είναι πολλές ταινίες που όσα χρόνια κι αν περάσουν, όχι απλά μένουν κλασικές, αλλά γίνονται ακόμα πιο επίκαιρες. Μια από αυτές είναι σίγουρα το Taxi Driver, μια ταινία του Martin Scorsese με έναν καταπληκτικό Robert De Niro και μια απίστευτη εξέλιξη και τροπή των γεγονότων.
Και ποιος δεν έχει ταυτιστεί με τον ρόλο του De Niro, έναν σημαδιακό ρόλο στην ιστορία του κινηματογράφου, έναν άνθρωπο ο οποίος βλέπει μια ολόκληρη κοινωνία να διαλύεται και δεν θέλει να μείνει αμέτοχος. Όσο μπορεί δηλαδή να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις, βάση αυτών των οποίων έχει βιώσει.
Το Taxi Driver είναι μια ταινία που βάζει βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο (τότε που κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει την… γλώσσα της αλήθειας), ο Scorsese παραδίδει μια ταινία που μπορεί να αποτελέσει μπούσουλα για πολλά γεγονότα (σύγχρονα και μη), αλλά και από την άλλη να δείξει πόσο επικίνδυνο είναι να λειτουργεί κανείς χωρίς κριτική σκέψη και μόνο βάση ενστίκτων.
Είναι σπουδαίο και θέλει μεγάλο θάρρος να μπορείς να περιγράψεις καταστάσεις που δεν είναι βολικές για κανέναν και να το κάνεις χωρίς να λαϊκίζεις, αλλά και σεβασμό στον κινηματογράφο και στον θεατή. Το Taxi Driver, για αυτούς τους λόγους κυρίως (της ωμότητας του, όχι μόνο σαν εικόνες, αλλά και λεκτικούς) κέρδισε πανάξια τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά από την Ακαδημίες σε μια από τις μεγαλύτερες αδικίες στην ιστορία των Όσκαρ.
Όλα πάντως στην ταινία είναι αυθεντικά και βιωματικά. Ο Robert De Niro για να μπορέσει να μπει στην ψυχοσύνθεση του ρόλου του δούλεψε ένα χρόνο περίπου ως ταξιτζής και πήγαινε συχνά σε ψυχιατρικές κλινικές για να μπορέσει να ψυχολογήσει τους ασθενείς. Ο σεναριογράφος της ταινίας Paul Schrader όταν έγραφε το σενάριο βρισκόταν σε πολύ κακή κατάσταση, καθότι είχε προηγηθεί ένας χωρισμός και μια απόπειρα αυτοκτονίας, ενώ o Scorsese, έπασχε από αϋπνίες κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.
Για τα όσα εκτυλίσσονται δεν χρειάζεται να πούμε πάρα πολλά, πέρα από το ότι ισοπεδώνεται το American Dream και γενικότερα δεν απεικονίζονται όλα ρόδινα, σε μια ταινία που είναι μεν κοινωνική, αλλά αποτελεί και ένα από τα πιο σκληρά road trip που έχουμε δει στο σινεμά. Δεν θέλω να αποκαλύψω περισσότερα, για να μην κάνω spoiler για κάποιον που τυχόν δεν την έχει δει.
Το Taxi Driver εκτός από την σπουδαία ερμηνεία του De Niro, μας δίνει και μια καταπληκτική Jodie Foster, σε μια απαιτητική και εξαιρετικά δύσκολη εμφάνιση της, να καταφέρνει να κάνει φοβερά πράγματα και να αποδεικνύεται το next best thing και ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής.
Εν κατακλείδι, το Taxi Driver είναι μια ταινία δεδομένα κλασική, καταπληκτικά δομημένη και το κυριότερο ότι προσφέρει εντυπωσιακά απλές εικόνες και δεν θέλει να “ωθήσει” τον θεατή με επιτηδευμένο τρόπο να μισήσει πρόσωπα ή να εξοργιστεί, αντίθετα ο κάνει με εντελώς ρεαλιστικό τρόπο. Και αυτό είναι που καθιστά την ταινία, ως σπουδαία, διότι ούτε θέλει να χαϊδέψει αυτιά, ούτε θέλει να ωραιοποιήσει καταστάσεις. Μια ταινία που σίγουρα πρέπει να δει κάποιος έστω και μια φορά στην ζωή του.
Cineramen
Share
