Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΑφιερώματαΗ ταινία Foxcatcher είναι ένα τρομερά υποτιμημένο "διαμάντι"

Η ταινία Foxcatcher είναι ένα τρομερά υποτιμημένο “διαμάντι”

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 1 Average: 5]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 1 Average: 5]

[line]

[dropcap]Ο[/dropcap] Χρυσός Ολυμπιονίκης Μαρκ Σουλτζ λαμβάνει μια πρόσκληση από τον εκατομμυριούχο Τζον Ντυ Ποντ, να μετακομίσει στις εγκαταστάσεις του για να προπονήσει μια ομάδα παλαιστών για τους Ολυμπιακούς της Σεούλ του 1988. Δέχεται με ενθουσιασμό, καθώς το βλέπει και σαν μια ευκαιρία να ξεφύγει από τη σκιά του αδερφού του, Ντέιβ. Ο Ντυ Ποντ από την πλευρά του, θέλει τον άπιαστο σεβασμό των συνομηλίκων του και της πάντα επικριτικής μητέρας του. Κολακευμένος από την προσφορά, ο Μαρκ βλέπει τον Ντυ Ποντ ως πατρική φιγούρα κι αναζητά συνεχώς την επιβεβαίωση του. Η άστατη προσωπικότητα όμως του Ντυ Ποντ, σύντομα θα παρασύρει το Μαρκ σε ένα νοσηρό τρόπο ζωής, κι απειλεί να υπονομεύσει την προετοιμασία του. Η εμμονή του με το Ντέιβ και την αποφασιστικότητα που αποπνέει, θα τροφοδοτήσει την παράνοια του, και οι τρεις τους θα οδεύσουν προς μια τραγωδία που κανείς δε θα μπορούσε να έχει προβλέψει.

 

Όσο κλισέ και αν ακούγεται το Foxcatcher δεν είναι ταινία για όλους, αν και θα έπρεπε να την δει μεγάλο μέρος του κοινού που πηγαίνει κινηματογράφο και όχι μόνο. Από τα πρώτα λεπτά της ταινίας, νιώθεις μια απειλητική ατμόσφαιρα να σε πνίγει και γενικότερα πολλούς παράγοντες που σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον για την ταινία. Καθώς περνούν τα λεπτά και εμφανίζεται ο εκπληκτικός Steve Carell η ταινία κινείται με σχετικά αργούς αλλά καθόλου κουραστικούς ρυθμούς, προσπαθώντας να περάσει πολλά “υπόγεια” μηνύματα.

Το Foxcatcher δεν πέφτει στην παγίδα του φθηνού εντυπωσιασμού ή της προσπάθειας να κερδίσει την εύνοια του θεατή μέσα από σκληρές εικόνες και την (εκ πρώτης όψεως) αρκετά πιασάρικης θεματολογίας του. Σχετικά αργά αλλά σταθερά και χωρίς κενά στην ταινία, ο Bennett Miller (του Capote και του Moneyball) χτίζει μια ταινία βασισμένη κατά κύριο λόγο στους χαρακτήρες των εξαιρετικών του πρωταγωνιστών (φοβερή και τρομερή η τριπλέτα Carell-Tatum-Rufallo) αλλά και στις αλληγορίες που υπάρχουν συγκρίνοντας το Αμερικάνικο όνειρο με την αμείλικτη πραγματικότητα.

Πριν βγει (και αρκετά χρόνια πριν) είχαμε δει πολλά trailer του Foxcatcher, διαβάσαμε και ακούσαμε πολλά, ωστόσο τίποτε από όλα αυτά δεν σε προδιαθέτει για αυτό που θα ακολουθήσει. Με αφετηρία την μαεστρική σκηνοθεσία του Miller και το καλογραμμένο σενάριο και… τερματισμό τις υπέροχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών, η ταινία αποτελεί έναν δυναμίτη με “σιγαστήρα” σε όλη της την διάρκεια, έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή από την οργή όλων όσων συμμετέχουν σε αυτήν. Ιδανικά, αξίες και το Αμερικάνικο όνειρο συνδυάζονται με τον πατριωτισμό και άλλες “αξίες”, στοχοποιώντας εν ολίγοις όλους εκείνους που νομίζουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου.

Για το καστ της του Foxcatcher, τι να πρωτοπεις; Αρχής γενομένης από την τρομακτική μεταμόρφωση του Steve Carell, ο οποίος έχει παραδοθεί ψυχή και σώματι στον επιβλητικό και ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του Du Pont δίνοντας μια ερμηνεία που θα θυμόμαστε για καιρό και σίγουρα θα πρέπει να τον δούμε ως υποψήφιο στα Όσκαρ που μας έρχονται. Η ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη είναι ο φανταστικός Channing Tatum, o οποίος πέρα από το ότι μας έχει συνηθίσει, αγέλαστος, αρκετά κλειστός σαν χαρακτήρας και αρκετά αδύναμος για να εκφράσει αυτά που νιώθει, είναι πραγματικά αγνώριστος και κάνει τον θεατή να ταυτιστεί μαζί του. Τέλος, ο Mark Rufallo υπηρετεί εξίσου υπέροχα τον ρόλο του, κλείνοντας με ιδανικό τρόπο μια από τις καλύτερες τριάδες πρωταγωνιστών που είδαμε τα τελευταία χρόνια σε ταινία.

H ταινία είναι το απόλυτο γκρέμισμα του Αμερικάνικου ονείρου, η απόλυτη επιβεβαίωση του πως να πιπιλίσεις το μυαλό κάποιου ανθρώπου για μεγαλεία και δόξες, ώστε να μπορέσεις να ικανοποιήσεις τον δικό σου στόχο. Ότι και να ειπωθεί τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει η ταινία είναι πολύπλευρα και σε πολλά σημεία της ταινίας όχι και τόσο κολακευτικά για την σύγχρονη Αμερική.

Tο Foxcatcher δεν χαρίζεται σε κανέναν, αλλά η… μαγκιά του είναι ότι δεν το κάνει ούτε με ωμό και προφανή τρόπο, ούτε δίνει στον θεατή στο “πιάτο” του, αυτό που θέλει να ακούσει. Μέσα από μερικές σκηνές που κάνουν τον θεατή να ασφυκτιά, βήμα-βήμα τον κάνουν αυτόπτη μάρτυρα μιας από τις πιο ειλικρινείς, αυθόρμητες ψυχολογικές ταινίες που έχουμε δει τελευταία με πολύπλευρα μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ