O Chev Chelios, ένας πληρωμένος δολοφόνος στο Λος Αντζελες, ξυπνάει ένα πρωί σε κακά χάλια. Ένα μήνυμα από το λατινοαμερικάνο μαφιόζο Veron τον ενημερώνει ότι ο τελευταίος του έχει χορηγήσει με ένεση το ‘Κοκτέιλ του Πεκίνου’, ένα συνθετικό και άκρως θανατηφόρο δηλητήριο που δεν έχει αντίδοτο, επειδή ανέλαβε να δολοφονήσει ένα αφεντικό της κινέζικης μαφίας που δεν έπρεπε. Με μόλις μια ώρα στη διάθεσή του, ο Chev πρέπει να βρει μια λύση και να καταφέρει να σωθεί. Το μόνο πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει την εξάπλωση του δηλητηρίου είναι η αυξημένη αδρεναλίνη και ο Chelios θα πρέπει να κρατάει τον εαυτό του σε διαρκή εγρήγορση, αποφεύγοντας τους κάθε είδους διώκτες του, προστατεύοντας στην πορεία τη ζωή της κοπέλας του Eve.
Είναι μερικές ταινίες, που πραγματικά πρέπει να μην τις πάρεις καν στα σοβαρά για να τις απολαύσεις. Μια τέτοια είναι και το Crank, που καταρρίπτει κάθε επίπεδο γελοιότητας αλλά ακριβώς εκεί είναι η ουσία. Από την αρχή μέχρι το τέλος της η μια σκηνή είναι περισσότερες απιθανότητες από την άλλη και η αδρεναλίνη είναι στο φούλ.
Ο Jason Statham, κάνει κοκαίνη, ενέσεις και άλλου είδους ναρκωτικά, ηλεκτροσόκ ακόμα και… σέξ στον δρόμο προκειμένου να κρατηθεί σε αδρεναλίνη, που είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθεί στην ζωή. Οι ρυθμοί της ταινίας είναι πολύ γρήγοροι σε όλη της την διάρκεια, οι ταλαντούχοι σκηνοθέτες της Mark Neveldine και Bryan Tailor (που αργότερα μας έδωσαν το επίσης καλό Gamer) σκηνοθετούν με βιντεοκλιπίστικο τρόπο και (όπως και ο πρωταγωνιστής) δεν αφήνουν το… πόδι από το γκάζι.
Όπως αναφέρθηκε όλα είναι εξωφρενικά και ανεγκέφαλα και όποιος συμφιλιωθεί με αυτήν την ιδέα, δεν πρόκειται να περάσει άσχημα. Όλα θυμίζουν videogame και η αισθητική και ο ρυθμός και τα φίλτρα της καμερας και γενικά η σκηνοθεσία για το είδος της είναι μαεστρική.
Συν τοις άλλοις, ο Στέιθαμ είναι ιδανικός στον ρόλο με την badass συμπεριφορά του. Όσοι πιστοί προσέλθετε (αν δεν το έχετε κάνει ήδη) και είναι σίγουρο ότι οι φαν της δράσης δεν πρόκειται να βγούν ζημιωμένοι.