Τα τεχνικά χαρακτηριστικά σε ταινίες μπορούν να καθορίσουν πολλά για την εντύπωση που θα αφήσει στους θεατές και σίγουρα παίζουν μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση τους. Ένα από αυτά είναι και η χρήση των χρωμάτων (αναλόγως και το είδος ή τα χαρακτηριστικά τους) και πως θα ενσωματωθούν στο περιεχόμενο των εκάστοτε ταινιών.
Σε μερικές εικόνες παρακάτω (και με την βοήθεια του Taste of Cinema) βλέπουμε ποιες είναι οι πιο “έγχρωμες” ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, δηλαδή εκείνες που είχαν την πιο ατμοσφαιρική χρήση τους μέσα στο περιεχόμενο τους και σίγουρα τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά, ακόμα και αν μερικές από αυτές δεν ήταν τόσο καλές όσο θα περίμενες κανείς. Εδώ ωστόσο εξετάζονται μόνο τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους και το πόσο ατμοσφαιρικές είναι.
Αυτές είναι λοιπόν οι πιο “έγχρωμες” ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου:
– The Proposition (John Hillcoat, 2005)
– The Pillow Book (Peter Greenaway, 1996)
– The Fountain (Darren Aronofsky, 2006)
– The Fall (Tarsem Singh, 2006)
– The Adventures of Robin Hood (Michael Curtiz and William Keighley, 1938)
– Sympathy for Lady Vengeance (Park Chan-wook, 2005)
– Shanghai Triad (Zhang Yimou, 1995)
– Seom (Kim Ki-duk, 2000)
– Only Lovers Left Alive ( Jim Jarmusch, 2014)
– Only God Forgives (Nicholas Winding Refn, 2013)
– Mishima: A Life in Four Chapters (Paul Schrader, 1985)
– Melancholia (Lars von Trier, 2011)
– Foxcatcher ( Bennett Miller, 2014)
– Far Away, So Close (Wim Wenders, 1993)
– Dreams (Akira Kurosawa, 1990)
– Tree of Life (Terrence Mallick, 2011)
– Cloverfield (Matt Reeves, 2008)
– Barry Lyndon (Stanley Kubrick, 1975)
– A Tale of Two Sisters (Jee-woon Kim, 2003)
– Πριν τις ταινίες, μπορείτε να δείτε περισσότερα σχετικά θέματα:
Cineramen
Share
