Ο Quentin Tarantino είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο πολυσυζητημένους και πιο σημαντικότερους σκηνοθέτες της εποχής μας και μια από τις πιο εμβληματικές του είναι το θρυλικό Pulp Fiction.
Όπως αναφέρει το Reader.gr, μέσα από την εταιρεία παραγωγής που έχει ιδρύσει μαζί με τον Μάικλ Σάντμπεργκ, την Jersey Films, έχει παράξει ταινίες όπως το ιστορικό δράμα Hoffa με τον Τζακ Νικολσον, την εναλλακτική δραμεντί Reality Bites, το οσκαρικό Erin Brockovich (Τζούλια Ρόμπερτς), αλλά και το Pulp Fiction!
Πώς ο Ντάνι πείστηκε να εμπιστευτεί τον Ταραντίνο, έναν σεναριογράφο που είχε ως τότε μόνο μία ολοκληρωμένη ταινία στο ενεργητικό του ως σκηνοθέτης, ήτοι το Reservoir Dogs; «Τον άκουσα να μιλάει επί 10 λεπτά, ασταμάτητα για το σινεμά. Καθώς μιλούσε, σκεφτόμουν, ουάου, αυτός μάλλον είναι πιο τρελός για το σινεμά κι από τον Τζακ Νίκολσον! Όταν σταμάτησε να μιλάει για ταινίες, τότε συνειδητοποίησα πως, ό,τι κι αν μου πρότεινε, θα ήθελα να το κάνω, θα έλεγα ναι.
Και συμφωνήσαμε αμέσως. Δεν χρειάστηκε να ακούσω για το σενάριο, με είχε πείσει πως ήταν ένας πολύ κουλ άνθρωπος, που λάτρευε το σινεμά». Το ένστικτο του Ντάνι επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά. Το Pulp Fiction είναι μια θρυλική ταινία των ’90s και ο Κουεντίν Ταραντίνο παραμένει ένας μύθος του αμερικάνικου σινεμά, που μας έχει χαρίσει έκτοτε, ένα σωρό σπουδαιές ταινίες, και ακόμα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.
H άποψη μας για την ταινία
Λιγα χρόνια μετά το εξαιρετικό Reservoir Dogs που τον καθιέρωσε, ο Κουέντιν Ταραντίνο έκανε την πιο γνωστή του ταινία μέχρι σήμερα και σχεδόν ισάξια της πρώτης του. Και αν το Reservoir Dogs έμοιαζε σε πολλούς με ένα πυροτέχνημα, το Pulp Fiction ήρθε να διαψεύσει και τους πλέον δύσπιστους και απέδειξε ότι ήρθε για να μείνει.
Δένοντας άψογα τις τρείς ιστορίες με τους καλοδουλεμένους διαλόγους, ο Ταραντίνο από την αρχή μέχρι το τέλος παραδίδει δωρεαν μαθήματα σκηνοθεσίας. Ολόκληρη η ταινία είναι ένα κομψοτέχνημα, σχεδόν αψεγάδιαστη, παίρνοντας παράλληλα τον καλύτερο εαυτό από όλους τους ηθοποιούς.
Eξαιρετικές ερμηνείες, ατάκες που έμειναν στην ιστορία και ένα εκπληκτικό soundtrack (υπάρχει και το Ελληνικό Miserlou διασκευασμένο) συνθέτουν αυτό το αριστούργημα. Συν τοις άλλοις, κάθε σκηνή είναι κλασική (η μια πιο δουλεμένη από την άλλη) και οι χαρακτήρες έχουν την δική τους ιδιαιτερότητα, καθώς ο ένας είναι πιο fucked up από τον άλλο και ψάχνουν εναγωνίως την λύτρωση από τις αμαρτίες (χαρακτηριστικές είναι οι σκηνές που αναφέρονται σε κομμάτια της Βίβλου).
Διαθέτει και σκηνές ανθολογίας, όπως ο περίφημος χορός της Ούμα Θέρμαν (μετέπειτα μουσας του Κουέντιν) με τον Τραβόλτα αλλά και σουρεαλιστικές σαν αυτή της ένεσης στην Θέρμαν. To εντυπωσιακό είναι πως παρόλο που οι ιστορίες είναι τιγκαρισμένες στα κλισέ, η μαστόρικη σκηνοθεσία μας κάνει να μην δώσουμε κάν σημασία εξαιτίας και των καταστάσεων και σουρεαλιστικών διαλόγων που εκτυλίσσονται. Επίσης, η βία παρουσιάζεται με καρτουνίστικο τρόπο και ενίοτε σκληρό αλλά πάντοτε με χιούμορ και όποτε χρειάζεται.
Μια σπουδαία ταινία από έναν κορυφαίο σκηνοθέτη, που κέρδισε και τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών και άνοιξε τον δρόμο για μια μεγάλη καριέρα. H ταινία Pulp Fiction, πάντως όσα χρόνια και να περάσουν θα μνημονεύεται ως ένα cult aριστούργημα το οποίο άνοιξε καινούργιους ορίζοντες στο Χόλιγουντ.