Αναμφισβήτητα, ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που προέκυψαν στον τομέα των τηλεοπτικών σειρών, ήταν το “πάντρεμα” των Simpsons με αυτή του Family Guy. Σίγουρα, στον χώρο της τηλεόρασης πρόκειται (κατά την γνώμη μου) για το κορυφαίο γεγονός της χρονιάς, ίσως. Ναι πολλές οι καινούργιες σειρές, πολλές αυτές που συνεχίζουν, ωστόσο όταν ενώνονται δυο από τις κορυφαίες σειρές (animation ή μη), έστω για ένα επεισόδιο αυτό από μόνο του αποτελεί γεγονός.
[skill_bar heading=”Crossover is… loading” percent=”99%” bar_text=””]
H Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου λοιπόν, είχε σημαδευτεί στο ημερολόγιο πολλών fan των δυο σειρών. Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ότι δεν πρόκειται ούτε να περιγράψω τι γίνεται στο επεισόδιο, ούτε να προχωρήσω σε spoilers. Άλλωστε, το λέει ο τίτλος του άρθρου ότι απλά θέλουμε να μοιραστούμε τις εντυπώσεις μας από το αποτέλεσμα που προέκυψε.
Για μένα το επεισόδιο, χωρίστηκε σε δυο σημεία, καθότι είναι ένα γεγονός που συμβαίνει γύρω στα μισά του που “ρίχνει” κάπως το ρυθμό. Η αρχή είναι ωραία και μοιραία περιμένεις την συνύπαρξη των δυο οικογενειών, η οποία έρχεται με έναν κάπως περίεργο τρόπο, αλλά δεν δίνεις παραπάνω σημασία. Μέχρι και τα μισά του επεισοδίου, το πράγμα δείχνει να ρολάρει καλά και να υπάρχει χημεία μεταξύ των δυο show και κυρίως με τις μεγάλες ατραξιόν, τον Peter Griffin και τον Homer Simpson (εκεί διατηρείται σ’ όλη την διάρκεια).
Μερικές σεκάνς είναι ξεκαρδιστικές (με την καφρίλα των δυο σειρών να “δένει” πολύ καλά) και άλλες αδιάφορες, το crossover του Family Guy και των Simpsons δείχνει να βρίσκει ρυθμό μέχρι να γκρεμιστεί για τα καλά κάπου στο δεύτερο μισό, χωρίς να “χαλάσει” τελείως το επεισόδιο, αλλά να στερεί την δυνατότητα για κάτι καλύτερο, ακόμα και κάτι που θα έμενε κλασικό, όπως θα άρμοζε σε ένα τέτοιο project.
Όπως είναι λογικό, όλοι βρίσκουν το αντίστοιχο… ταίρι τους, δηλαδή οι δυο πατεράδες, οι δυο μανάδες, τα παιδιά αντίστοιχα, το ίδιο ακόμα και τα σκυλιά (εκεί μερικές σκηνές είναι αρκετά αστείες, αλλά και επαναλαμβανόμενες). Κι αν το επεισόδιο είναι διασκεδαστικό για περίπου 30 λεπτά, το φινάλε του (με ένα από τα χαρακτηριστικά σημεία του Family Guy να μεταφέρεται ενοχλητικά και στο crossover) ήταν ολίγον απογοητευτικό και τραβηγμένο. Δυστυχώς, δεν μπορώ να αναφέρω κάτι παραπάνω για αυτό που γίνεται, αλλά έχει γίνει πολλάκις στο Family Guy και συνήθως καταντάει βαρετό.
[feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”lightbulb-o”] Όταν ο Homer συνάντησε τον Peter[/feature_headline]
Η φράση με την οποία ξεκινάει ο Chris στην σειρά (“Yay! A crossover always brings out the best in each show! It certainly doesn’t smack of desperation. The priorities are always creative and not driven by marketing.”), εκεί όπου η οικογένεια βλέπει στην τηλεόραση ένα crossover δυο άλλων σειρών, είναι μεν χαρακτηριστικό του τι ήθελαν να γίνει ως αποτέλεσμα του Simpsons Guy (αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι), ωστόσο το επεισόδιο ήθελε ένα κλικ έμπνευσης παραπάνω, ειδικά στην τελευταία πράξη, χωρίς να προτιμήσει μια εύκολη λύση, γιατί χάνεται ένα 5-10′ πολύ εύκολα.
Σε γενικές γραμμές, το επεισόδιο εννοείται ότι βλέπεται ευχάριστα, απλά όπως είναι λογικό περιμέναμε κάτι που θα ήταν ένα κλικ παραπάνω και θα μας έμενε περισσότερο στο μυαλό, ίσως και κάτι που θα μνημονευόταν για πολλά ακόμα χρόνια. Προσοχή, δεν λέω ότι ήταν κακό, απλά ότι σίγουρα θα θυμόμαστε την… ένωση μεταξύ του Family Guy και των Simpsons, αλλά δεν ήταν αυτό το cult classic που θα περιμέναμε (ίσως και μάταια, υπολογίζοντας ότι ίσως πριν από χρόνια να ήταν πιο δυνατό το επεισόδιο). Για να μην αδικήσουμε, όμως τις δυο σειρές και το συγκεκριμένο crossover, βλέπεται μια χαρά και η ώρα περνάει, κάτι είναι και αυτό.
[share title=”Title” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[author title=”Title” author_id=””]