- Advertisement -
- Advertisement -
Διάρκεια: 92′
Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Φασμπέντερ, Λίαμ Κάνινγκαμ, κ.α.
Σε μια φυλακή της Βόρειας Ιρλανδίας που μοιάζει με κόλαση, ο αγωνιστής του IRA Μπόμπι Σαντς θα επιδοθεί το 1981 σε μια απεργία πείνας μέχρις εσχάτων.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3 / 5
Το Ηunger προκάλεσε σάλο στο Φεστιβαλ των Καννών το 2008 και παράλληλα με την καταπληκτική ερμηνεία του Μάικλ Φασμπέντερ, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε εξαιρετικό ποιοτικό και εμπορικό σουπερ σταρ, αλλά επίσης και την “διαφορετική” σκηνοθεσία του Στίβ Μακ Κουίν κατάφερε να γίνει ταινία-φαινόμενο στα κουλτουριάρικά στέκια. Το ερώτημα είναι: άξιζε όλο αυτόν τον ντόρο που δημιουργήθηκε;
Ναι η ταινία είναι σκληρή και απόλυτα ρεαλιστική και ανά στιγμές γίνεται εντελώς απρόσιτη και σκληρή για τον μέσο θεατή, ωστόσο από ένα σημείο και μετά το πρόβλημα της είναι το ότι ο Μακ Κουίν ενώ το πάει πολύ καλά σε μερικά σημεία δεν εμβαθύνει σε αυτό που προσπαθεί να δείξει με τις εικόνες του.
Τα πλάνα του είναι σοκαριστικά και άρτια σκηνοθετημένα, ωστόσο ενώ υπάρχει ένα υπόβαθρο διακρίνεται σε μερικά σημεία μια μικρή στατικότητα στην πλοκή που δεν επιτρέπει στην ταινία να κάνει το βήμα παραπάνω.
Εκείνο που ξεχωρίζει με διαφορά είναι η καταπληκτική καθηλωτική ερμηνεία του εξαιρετικά ταλαντούχου Μάικλ Φασμπέντερ. Η σκηνοθεσία όπως αναφέρθηκε είναι αρκετά αρτιστική με λίγους διαλόγους και πολλές εικόνες, ενώ υπάρχει ένας διάλογος-κλειδί (γύρω στα 15-20 λεπτά), όπου ναι μεν φαίνονται οι υποκριτικές αρετές του Φασμπέντερ, αλλά θα μπορούσε να είναι λίγο μικρότερος, αν και να πούμε την αλήθεια είναι καλογραμμένος και κυλάει με ενδιαφέρον.
Ο Μακ Κουίν είναι αρκετά τολμηρός οπτικά και σοκάρει με μερικές εικόνες του, ωστόσο νιώθεις ότι κάτι λείπει από το όλο στόρι και το σενάριο χρειαζόταν λίγο μεγαλύτερη επεξεργασία. Έστω και έτσι βέβαια η ταινία είναι αξιοπρεπέστατη και παρακολουθείται με μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά δεν παύει να είναι μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για κάτι ακόμα καλύτερο και η ταινία να ανέβει ένα παραπάνω επίπεδο.
- Advertisement -