Σε ένα τοπικό πανηγύρι, προς το 1830, ένας θαυματοποιός, ο Δρ. Caligari, εκθέτει στα πλήθη τον υπνοβάτη Cesare, ο οποίος κοιμάται σε ένα φέρετρο και μπορεί να προβλέπει το μέλλον. Ο φοιτητής Alan μαθαίνει από τον Cesare πως θα πεθάνει την ίδια νύχτα, όπως και συμβαίνει : δολοφονείται στο κρεβάτι του, το χάραμα. Ο φίλος του Francis πιστεύει πως ο Caligari είναι ένοχος. Η όμορφη Jane με την οποία και ο Alan και ο Francis ήταν ερωτευμένοι απαγάγεται από τον Cesare.
Το αριστούργημα του Ρόμπερτ Βίνε, The Cabinet of Dr Caligari, το οποίο θα μας απασχολήσει στο νέο Classic’s Corner, είναι μια ταινία που δικαίως θεωρείται ως έργο-ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου και ειδικότερα του κινήματος του γερμανικού εξπρεσιονισμού.
Μμια ακόμα έξοχη ταινία, η οποία καταφέρνει να θίξει ζητήματα που ακόμα και τώρα 100 χρόνια μετά παραμένουν επίκαιρα με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Η ταινία ήταν πρωτοποριακή για την εποχή της, έχει πολλά υπέροχα πλάνα τα οποία ουσιαστικά έδωσαν το έναυσμα για μια νέα εποχή και την δημιουργία μιας πιο “εναλλακτικής” ματιάς, ενώ κάποιες σκηνές με ιδιαίτερες τεχνικές του ξεκίνησαν μια… επανάσταση της εικόνας στο σινεμά.
Δεν υπάρχει ούτε ένα πλάνο που να μην έχει κάποια συνοχή ή να λες ότι είναι αχρείαστο, χτίζει άμεση επαφή με τον θεατή παρά το ότι δεν έχει διαλόγους, ενώ παράλληλα φροντίζει ώστε να μην μπορέσει το βλέμμα του ούτε δευτερόλεπτο να φύγει από την οθόνη.
Οι αλληγορίες που χρησιμοποιούνται είναι ορατές όχι μόνο μέσα από τους χαρακτήρες και την εξαιρετική σκηνοθεσία, αλλά και μέσα από τα πλάνα που δίνουν άλλο τόνο στο The Cabinet of Dr Caligari.
Για να συνοψίσουμε, μιας και ότι και να πούμε είναι λίγο για αυτή την ταινία είναι ένα ακόμα αριστούργημα της 7ης τέχνης, μια ταινία που δεν θα σταματήσει να επηρεάσει ολόκληρο το σινεμά όσο χρόνια κι αν περάσουν.
Mια ταινία η οποία όχι μόνο δεν έχει ξεφτίσει από τον χρόνο, αλλά γίνεται ολοένα και καλύτερη με το πέρασμα του χρόνου, με την εικόνα να μιλάει από μόνη της και σίγουρα ένα αριστούργημα που δεν πρέπει με τίποτα να χάσετε.
Πληροφορίες και παρασκήνιο
Η σκηνοθεσία του έργου είχε αρχικά προταθεί στον Φριτς Λανγκ, ο οποίος αρνήθηκε λόγω υπερβολικού φόρτου. Το έργο είχε την πρεμιέρα του στις 27 Φεβρουαρίου του 1920 και έκανε αμέσως ιδιαίτερη επιτυχία. Τα σκηνικά και γενικά το εξπρεσιονιστικό στιλ του έργου ήταν πρωτόγνωρα στο κοινό. Τα κτίρια και οι πόρτες είναι παράξενα, αλλόκοτα και στραβά σαν από εφιάλτη. Το φως άλλοτε φυσικό μα έντονο, άλλοτε ως ζωγραφισμένο με έντονες φωτοσκιάσεις επιδεινώνει την κατάσταση. Το σενάριο και η πλοκή είναι επίσης εξωπραγματικά και μέσα στην μόδα στην Γερμανία της διαταραγμένης μεσοπολεμικής εποχής, όπου κυκλοφορούσαν πάμπολλες θεωρίες παγκόσμιων συνωμοσιών.
Οι κριτικοί της εποχής του ερμήνευσαν το βαθύτερο νόημα του έργου ως αντίδραση ενάντια στην εξουσία της ηττημένης Γερμανικής αυτοκρατορίας. Το έργο έγινε αμέσως παράδειγμα της εξπρεσιονιστικής και σουρεαλιστικής τέχνης, βρήκε όμως την ίδια μοίρα με άλλα καλλιτεχνήματα, αφού με την άνοδο των Ναζί κατηγορήθηκε ως εκφυλισμένη τέχνη και απαγορεύτηκε το 1933, ενώ συμπεριλήφθηκε το 1937 στην “Έκθεση Εκφυλισμένης Τέχνης”.
Σήμερα έχει αποκατασταθεί και θεωρείται ως έργο ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου, και συνεχίζει να εμπνέει ακόμα και σύγχρονους σκηνοθέτες και σεναριογράφους.
The Cabinet of Dr Caligari Trailer
Cineramen
Share
