Ο Curtis LaForche είναι ένας απλός κι εργατικός οικογενειάρχης που ζει μαζί με τη σύζυγό του, Samantha, και την κορούλα τους κάπου στην ύπαιθρο. Φαινομενικά δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο, μέχρις ότου αρχίσει ξαφνικά να βλέπει οράματα φυσικών καταστροφών. Γρήγορα η συμπεριφορά του θα γίνει παράξενη, ξενίζοντας τους γύρω του. Παρά τις επίμονες αντιρρήσεις της γυναίκας του, αποφασίζει να υλοποιήσει την έμμονη ιδέα που του έχει καρφωθεί ως απάντηση στα φαινόμενα Αποκάλυψης που βλέπει: να φτιάξει ένα υπόγειο καταφύγιο. Από τι όμως πραγματικά χρειάζεται να προστατέψει την οικογένειά του; Από κάποια επερχόμενη καταστροφή ή μήπως τον ίδιο του τον εαυτό;
Τι είχαμε γράψει για την ταινία
Εκείνη την εποχή, ο τομέας του ψυχολογικού θρίλερ, είχε καιρό να προσφέρει κάτι τόσο καλό. Χωρίς τις γνωστές υπερβολές των περισσότερων ταινιών του είδους με διάφορες εφετζίδικες σκηνές και με εξαιρετική παραγωγή, είναι από τις εκπλήξεις τις χρονιάς αναμφίβολα.
Το Τake Shelter προκάλεσε αίσθηση στις Κάννες του 2011, καταχειροκροτήθηκε και κέρδισε τόσο το μεγάλο Βραβείο της 50ης εβδομάδας κριτικής του φεστιβάλ όσο και το βραβείο SACD σεναρίου. Το θετικό με την συγκεκριμμένη ταινία είναι ότι εστιάζει απόλυτα στον κεντρικό ήρωα και την επιρροή που έχουν οι εφιάλτες-εμμονές του στην οικογένεια του.
Ένα καθαρά ανθρωποκεντρικό ψυχολογικό θρίλερ, που δεν ασχολείται με το μεταφυσικό στοιχείο είναι άκρως αλληγορική σε μερικά σημεία για τις φοβίες του μέσου ανθρώπου κάνοντας επίσης και ένα έμμεσο σχόλιο για την οικονομική κρίση των Η.Π.Α. του 2008. Εκεί, όπου άλλοι συναδεφοί του θα επέλεγαν την πεπατημένη και εύκολη λύση (βλέπε Shyamalan), o Jeff Nichols εστιάζει στην ουσία του θέματος και όχι στον εντυπωσιασμό.
Η καταπληκτική ερμηνεία του Michael Channon (αγνοήθηκε επιδεικτικά από την Ακαδημία για τις υποψηφιότητες Όσκαρ) τον βοηθάει να δώσει έναν εντυπωσιακό ρεαλισμό στο όλο θέμα και να κάνει τον θεατή να ταυτιστεί με τον ήρωα της ταινίας. Για μένα είναι με διαφορά μια από τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς. Από κοντά και η Jessica Chastain, που δείχνει ότι έχει ταλέντο.
Aκόμα και μερικά (μικρά) κενά στην πλοκή καλύπτονται επιτυχώς και το Take Shelter κρίνεται άκρως επιτυχημενο για το είδος του με ωραία σκηνοθεσία, πολύ καλές ερμηνείες και πολλές αλληγοριες να κρύβονται σε ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ των ’10s. Γιατί δεν χρειάζονται πάντα τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, για να γίνει μια πραγματικά αξιοπρεπέστατη ταινία.