Διάρκεια: 100′
Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Κριστίνα Χέντρικς, κ.α.
Ο Οδηγός κάνει δύο δουλειές: την μέρα εργάζεται σαν κασκαντέρ σε ταινίες και τη νύχτα οδηγεί αυτοκίνητα που συμμετέχουν σε ληστείες. Δεν έχει σημασία σε ποια από τις δυο εργασίες βρίσκεται, ο Οδηγός νιώθει άνετα μόνο πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου. Η ζωή του αλλάζει όταν γνωρίζει την Αϊρένε και τον γιό της Μπενίσιο. Αρχίζει να περνάει χρόνο με την οικογένεια μέχρι που ο Στάνταρντ, ο άντρας της Αϊρένε, αποφυλακίζεται, και ο Οδηγός ύστερα από παράκληση της Αϊρένε, αναγκάζεται να απομακρυνθεί. Όταν κάποια μέρα ο Οδηγός βρίσκει τον Στάνταρντ αιμόφυρτο στο γκαράζ, χτυπημένο από γκάνγκστερς, αναγκάζεται να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4 / 5
To Drive δεν είναι μια απλή περιπέτεια, αλλά κάτι παραπάνω. Είναι μια από τις ταινίες της χρονιάς! Ο Δανός σκηνοθέτης Nikolas Winding Refn (του καλού Push και του συμπαθητικού, αν και λίγο αυτάρεσκου Bronson) μας δίνει την πιο ώριμη ταινία του, η οποία είναι ένα αρτιότατο film nouar.
Αν φαίνεται κάτι από το Drive, είναι ότι πάνω απ’ όλα ο Refn λατρεύει το σινεμά και είναι πολύ σημαντικό αυτό για ένα σκηνοθέτη. Χωρίς να κάνει διεκπεραιώσεις και βάζοντας το δικό του στυλ φτιάχνει μια φαινομενικά απλοϊκή ιστορία, η οποία βέβαια έχει πολλές πτυχές και γενικότερα δεν μας τα “πλασάρει” όλα φόρα παρτίδα.
Με ερμηνευτικό “μαέστρο” τον Ράιαν Γκόσλινγκ και εξαιρετικούς δεύτερους ρόλους ανεβάζει σταδιακά ρυθμούς στην ιστορία του, μα πάνω απ’ όλα δεν παραμελεί ποτέ τους χαρακτήρες του, φτιάχνοντας μια ανθρωποκεντρική ταινία εστιασμένη φυσικά στον απόμακρο πρωταγωνιστή. Ο Γκόσλινγκ, για ακόμα μια φορά αποδεικνύει και με τούτη εδώ την μεστή ερμηνεία του, γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς του και αν συνεχίσει έτσι είναι δεδομένο οτι θα αφήσει εποχή.
Οι δεύτεροι ρόλοι είναι εξίσου ενδιαφέροντες, τους οποίους υποδύονται ο Ρόν Πέρλμαν (μεγάλη σκατόφατσα που δίνει ρεσιτάλ, όποτε κάνει τον κακό), τον Άλμπερτ Μπρούκς (ένας κλασικός κωμικός ηθοποιός, εδώ σε εντελώς κόντρα ρόλο), η Κάρεϊ Μάλιγκαν (εξίσου ταλαντούχα ηθοποιός) και τέλος ο Μπράιαν Κράνστον του Breaking Bad (που αποδεικνύεται σπουδαίος και στιβαρός ηθοποιός-καρατερίστας). Η δράση είναι κλιμακούμενη και αν και ποτέ δεν κορυφώνεται (με την έννοια των σύγχρονων blockbuster), υπάρχουν μερικές βίαιες σκηνές που αφηνουν με το στόμα ανοιχτό.
Η σκηνοθεσία, πλάνο-πλάνο είναι εξαιρετικά προσεγμένη, σινεφιλική και γενικότερα φέρει την σφραγίδα του Δανού δημιουργού (άξια κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες) και σε συνδυασμό με το φανταστικό soundtrack, έχουν ως αποτέλεσμα μια ταινία που μένει για καιρό στο μυαλό του θεατή. Είναι από τις ταινίες, που δεν πρέπει να χάσει κανένας σινεφίλ, γιατί είναι μια ταινία χωρίς πολλά κλισέ και με ένα ιδιαίτερο προσωπικό στυλ του σκηνοθέτη, κάτι που δύσκολα βρίσκεται πλέον στον σύγχρονο Χολιγουντιανό κινηματογράφο.
Cineramen
Share
