Διάρκεια: 126′
Πρωταγωνιστούν: Shailene Woodley, Theo James, Kate Winslet, Miles Teller, κ.α.
Στην Αμερική του μέλλοντος, κάθε Φατρία είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στην καλλιέργεια μιας συγκεκριμένης αρετής και όλα τα μέλη της κοινωνίας επιλέγονται να ενταχθούν σε μια, υποχρεωτικά, φατρία, όταν συμπληρώσουν το δέκατο έκτο έτος της ηλικίας τους. Η Τρις Πράιορ (Σαϊλίν Γούντλεϊ) γνωρίζει πως αποτελεί μια ξεχωριστή, «αποκλίνουσα» περίπτωση η οποία δε μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε καμία από τις γνωστές φατρίες, βάση της ήδη υπάρχουσας ταξινόμησης. Αποτελεί μια «Απόκλιση». Ωστόσο, όταν η Τρις ανακαλύπτει μια καλά κρυμμένη συνωμοσία η οποία φέρνει στη φόρα ένα σχέδιο εξόντωσης όλων των «διαφορετικών», θα προσπαθήσει με όλη της τη δύναμη να ανακαλύψει οπωσδήποτε τι είναι αυτό που καθιστά τις «αποκλίσεις», τόσο επικίνδυνες, πριν να είναι πολύ αργά για το «είδος της».
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2,5 / 5
Tα τελευταία χρόνια και ειδικότερα μετά την τεράστια εμπορική επιτυχία του Twilight, “ξεφυτρώνουν” όλο και περισσότερες teen movies, βασισμένες σε βιβλία με το Hunger Games να κλέβει πολύ εύκολα την παράσταση. Το Divergent (στα Ελληνικά “Η τριλογία της Απόκλισης: οι Διαφορετικοί”) είναι κατά πάσα πιθανότητα το καινούργιο χιτ του Χόλιγουντ. Ήδη τα πάει καλά σε Αμερική και όχι μόνο και έχει αποκτήσει αρκετούς fan. Στο εγγύς μέλλον θα δουμε τα Insurgent και Allegiant.
Η καινούργια αυτή ταινία φαντασίας, όπως είναι λογικό έχει και τα θετικά, αλλά και τα αρνητικά της. Ας τα πάρουμε όμως από τη αρχή. Είναι εμφανές ότι η αξιοπρεπέστατη αυτή προσπάθεια, έχει ως στόχο κατά κύριο λόγο (πέρα από τους εμπορικούς λόγους), να σταθεί όσο μπορεί στην διαφορετικότητα. Το κάνει με αρκετά light τρόπο, αλλά το σημαντικό είναι ότι… το κάνει. Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες με το Hunger Games, όχι τόσο στο περιεχόμενο όσο στην δομή όμως το Divergent προσπαθεί πάνω απ΄όλα να χτίσει τον δικό του μύθο, με τα δικά του “όπλα”.
Σε μια εποχή που όλοι αναζητούν απεγνωσμένα είδωλα, πρότυπα και ταυτίζονται με ότι τους σερβίρει το χαζοκούτι αλλά κυρίως το Internet, η διαφορετικότητα (όπως μπορεί να την ορίσει κανείς) έχει κρυφτεί “κάτω από το χαλάκι” και είναι πολλές φορές δακτυλοδεικτούμενη. Μπορεί να ακούγεται χαζό, ωστόσο έχει λογική αν κρίνουμε από τις τωρινές γενιές και το τι επιζητούν. Αυτό θέλει να επισημάνει κατά κύριο λόγο ο Neil Burger (των Limitless και Illusionist). Tι καταφέρνει στην ταινία του;
Το σημαντικότερο είναι ότι μας δίνει μια ενδιαφέρουσα ιστορία από την αρχή και καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον, ειδικότερα στο δεύτερο μέρος, ισορροπώντας ανάμεσα στην δράση και την πλοκή. Εκεί έχουν αποτύχει πολλοί σκηνοθέτες στο παρελθόν, μεταξύ άλλων και αυτοί των χλιαρών και ανιαρών Twilight. Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι “Οι Διαφορετικοί” κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να κρατήσουν το ενδιαφέρον χωρίς να εκβιάζουν καταστάσεις. Μου είναι δύσκολο να αναφέρω περισσότερα, γιατί φοβάμαι άθελα μου μην προβώ σε spoilers. Καλό θα ήταν να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Δεν είναι όλα ρόδινα όμως στο Divergent. Σε κάποια σημεία το σενάριο είναι χαοτικό και χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα (καλά αυτό γίνεται και κυριολεκτικά). Ειδικά στο πρώτο μέρος, για κάθε δυνατή σκηνή, που είτε επεξηγεί κάπως την πλοκή, είτε προσφέρει ένταση και δράση στην ταινία, υπάρχει και μια αντίστοιχη υποτονική και ανούσια που “τρενάρει” λίγο τα πράγματα. Τo love story είναι αναπόφευκτο, αν και παραμερίζεται κάπως, ενώ δεν λείπουν οι υπερβολές και οι μακροσκελείς αναφορές σε χαρακτήρες και εκτάσεις της πλοκής που δεν έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Γενικότερα δεν υπάρχει έλεγχος του ρυθμού, κάτι το οποίο στρώνει και φτιάχνει στο δεύτερο μέρος σε μεγάλο βαθμό.
Στο υποκριτικό κομμάτι, η πρωταγωνίστρια Shailene Woodley είναι πολύ καλή στον ρόλο της και βγάζει κάτι το πολύ συμπαθές με την όλη παρουσία της. Έχει και χημεία με τον “δικό” μας Theo James (έχει Ελληνικές ρίζες), ο οποίος επίσης είναι καλός στον ρόλο του. Η Kate Winslet στα διαστήματα που εμφανίζεται κλέβει την παράσταση όπως είναι λογικό, ενώ οι Jai Courtney, Miles Teller και κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι από καρικατούρες έως και εκνευριστικοί.
Εν τέλει, το Divergent είναι μια αξιοπρεπέστατη teen movie με τα κενά της και τα θετικά της σημεία, μπορεί να είναι κατώτερη από το Hunger Games ωστόσο και μόνο το γεγονός ότι σε κάνει να περιμένεις το δεύτερο μέρος είναι μεγάλο κέρδος. Αρκετά καλή προσπάθεια, που ανεβάζει τον πήχη για το δεύτερο μέρος της.
[line]
[author title=”Title” author_id=””]
[share title=”Title” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]