[line]
Διάρκεια: 88′
Πρωταγωνιστούν: Eμμάνουελ Ριβά, Ειτζί Οκάντα, Στέλα Ντάσας, κ.α.
Εκείνη είναι μία Γαλλίδα ηθοποιός που ήρθε στη Χιροσίμα του μεταπολέμου για να πάρει μέρος σ’ ένα ειρηνιστικό φιλμ. Εκείνος είναι ένας Ιάπωνας αρχιτέκτονας που επέζησε της ατομικής βόμβας. Μαζί θα ζήσουν 24 ώρες παράφορου έρωτα. Για την ηρωίδα του Ρενέ, ο έρωτας είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Η νέα σχέση που ταράζει τη ζωή της ανακαλεί εικόνες από την ερωτική της ιστορία μ’ ένα Γερμανό στρατιώτη στην περίοδο του β’ παγκοσμίου πολέμου, στην επαρχιακή πόλη Νέβερ. Το παρελθόν της ηρωίδας συναντά το παρελθόν της Χιροσίμα: η πόλη βιώνει το τραύμα του πυρηνικού ολέθρου, η ηρωίδα κουβαλά την τραυματική εμπειρία ενός έρωτα που διακόπηκε βίαια στο παρελθόν. Για τον Ρενέ, η πραγματικότητα της μνήμης της Γαλλίδας ηθοποιού είναι εξίσου αληθινή με την πραγματικότητα που διαδραματίζεται στο παρόν της πόλης. Η γυναίκα θυμάται την κατακραυγή που ξεσήκωσε ο εφηβικός της έρωτας στη Νεβέρ, την τιμωρία της μετά την απελευθέρωση, την εν ψυχρώ δολοφονία του εραστή της από τους συμπολίτες της. Η ανάμνηση του φρικτού αυτού συμβάντος, που σημάδεψε την ζωή της, της επιτρέπει για πρώτη φορά να αντιληφθεί άμεσα το τραύμα που βιώνει η Χιροσίμα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5 / 5
Το Hiroshima mon amour είναι μια από τις πιο δυναμικές ταινίες στην ιστορία του Παγκόσμιου κινηματογράφου όσον αφορά πολέμους, χωρίς σχεδόν καθόλου μάλιστα να δείχνει σκηνές μάχης. Μια ταινία αξεπέραστη ακόμα και σήμερα, περνάει αμέτρητα μηνύματα χωρίς να γίνεται κουραστική και να έχει ηθικολογίες. Ο σκηνοθέτης Άλεν Ρενέ, μόλις στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, παραδίδει μαθήματα σκηνοθεσίας. Kαταφέρνει με δυο μόνο ηθοποιούς στο μεγαλύτερο διάστημα της ταινίας να κάνει μια ταινία νοσταλγική, μελαγχολική και γλυκόπικρη σε αρκετά διαστήματα, κάνοντας τον θεατή να νιώθει ότι συμμετέχει πολύ ενεργα στο οδοιπορικό της πρωταγωνίστριας. Mπορεί για τα σημερινά δεδομένα να φαίνεται αρκετά αργή ταινία, ωστόσο είναι μια από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών. Δεν χρειάζονται περαιτέρω λόγια για την συγκεκριμμένη ταινία, καθότι η εικόνα μιλάει από μόνη της. 52 χρόνια μετά και είναι ακόμα αξεπέραστη.
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]