Διάρκεια: 90′
Πρωταγωνιστούν: Πέτρος Φιλιππίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Τζένη Θεωνά, κ.α.
Η ταινία διηγείται στιγμές από την πολυτάραχη ζωή του Αντρέα, περισσότερο γνωστού ως «Ακάλυπτος», που δεν θέλει τόσο να σώσει την Ελλάδα, όσο να την «αξιοποιήσει». Ο Αντρέας είναι μεγαλομεσίτης, Αγαπάει την γυναίκα του, θαυμάζει το «ωραίο φύλλο», πιστεύει ότι οι γυναίκες κερδίζονται με το χρήμα, ότι η φοροδιαφυγή είναι προσφορά στην οικονομική ανάπτυξη και θα έδινε και τη ζωή του για το φίλο του. Αντιμετωπίζει την κρίση σαν να μην ήλθε ποτέ, προσφέρει «φιλέτα», όπως ο περιβάλλον χώρος της Ακρόπολης σε Γερμανούς και Άραβες επενδυτές και δεν μπορεί στιγμή χωρίς τον κολλητό του, τον Μάκη, γνωστό και ως Τίγρη, που τον έχει «ανταμείψει» και με τη θέση του Προέδρου στην εταιρεία του, για να υπογράφει τις συμφωνίες, κάτι που φυσικά τον οδηγεί στη φυλακή την πιό κρίσιμη στιγμή, όταν ο Ακάλυπτος ετοιμάζει το μεγάλο κόλπο, με το οποίο θα «πιάσει την καλή», μια για πάντα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 0 / 5
Η μόδα των remake φαίνεται ότι έχει αρχίσει να περνάει για τα καλά και στο Ελληνικό σινεμά, καθώς μετά τις απανωτές “επανεκδόσεις” παλιών ταινιών σε σύγχρονη εκδοχή, ο Ακάλυπτος έρχεται να μας θυμίσει (με πολύ άσχημο τρόπο βέβαια) ένα αγαπημένο σίριαλ των 90’s, το “Και οι Παντρεμένοι έχουν ψυχή”. Προσωπικά, δεν είμαι και τόσο αντίθετος με τα remake-reboot και τα ρέστα, αρκεί να γίνεται αξιοπρεπώς, αν και η αλήθεια είναι ότι ειδικά στο Χόλιγουντ έχει παραγίνει το θέμα και θα πρέπει να αρχίσουμε να στο συνηθίζουμε.
Τώρα στα δικά μας, δεν ξέρω ποιανού ιδέα ήταν να “ξεθάψουν” τον Ακάλυπτο (όχι βέβαια ότι δεν ήταν δημοφιλής και ίσα ίσα που είναι και επίκαιρος), αλλά πραγματικά βρείτε μου έναν λόγο για τον οποίο ο Φιλιππίδης θα ήταν ο τέλειος Ακάλυπτος; Συμφωνώ ότι είναι από τους καλούς κωμικούς (αν και πολλές φορές υπερβάλλει και υποπίπτει σε καρικατουρίστικες ερμηνείες, ενώ τα τελευταία χρόνια την έχει “ψωνίσει” και λίγο), ωστόσο πιστεύω ότι υπήρχαν αρκετοί καλύτεροι ηθοποιοί να τον υποδυθούν. Πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό τα ονόματα των Γενατά-Χαραλαμπόπουλου-Χαραλαμπίδη. Θεωρητικά είναι όλα αυτά, αλλά ας δούμε την δεν πήγε καλά με την ταινία. Καταρχήν, η αισθητική της ταινίας δεν διαφέρει από μερικές κάκιστες ταινίες των 80’s-90’s. Γενικότερα, τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετηθεί το στυλ και η εικόνα που παραπέμπουν στην “χρυσή” εποχή της βιντεοκασέτας και αυτό έχει αρχίσει να κουράζει. Ένα τεράστια πρόβλημα είναι η παντελής έλλειψη χιούμορ (με το ζόρι να γελάς σε μια σκηνή) και φυσικά η προσπάθεια “λαϊκισμού” με πρόσχημα την “εποχή που ζούμε”. Πραγματικά, ο συνδυασμός αυτών των δυο είναι που διαλύει την ταινία. Σε όλη την διάρκεια της, η ταινία εστιάζει στις λαμογιές του Ακάλυπτου, αλλά με καθόλου χιουμοριστικό τρόπο. Σαν να θέλει να πιέσει καταστάσεις, να σου βγάλει με το ζόρι γέλιο, αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς. Σαν την σάτιρα κάποιων δημοφιλών εκπομπών της τηλεόρασης, που κυριαρχεί ο λαϊκισμός και αυτό που θέλει να ακούσει ο θεατής, αλλά καθόλου σάτιρα και χιούμορ. Για τον Φιλιππίδη, τι να πρωτοπούμε, η ερμηνεία του έχει μια συγκεκριμένη μανιέρα και γίνεται κουραστικός, χωρίς να βγάζει ούτε στιγμή γέλιο. Με διαφορά από τις χειρότερες ερμηνείες στην καριέρα του. Κρίμα, γιατί το ανύπαρκτο σενάριο παρασύρει και ταλαντούχους ηθοποιούς όπως ο Σκιαδαρέσης, η Κωσταντινίδου και μπόλικοι ακόμα.
Οι καταστάσεις πιέζονται και είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά, ενώ όλα έχουν την αίσθηση ότι έγιναν για λόγους αρπαχτής και από την έλλειψη νέων ιδεών και όχι για να περάσει καλά ο θεατής. Είναι κρίμα για το Ελληνικό σινεμά, που έχει δείξει ότι τον τελευταίο καιρό προσπαθεί και δημιουργεί αξιόλογες ταινίες, να εμμένει σε τακτικές του παρελθόντος αντί να κάνει βήματα προς τα μπρος.
Cineramen
Share
