Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΤαινίεςΚοινωνικές12 χρόνια σκλάβος - Κριτική ταινίας

12 χρόνια σκλάβος – Κριτική ταινίας

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 5 Average: 2.8]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 5 Average: 2.8]

[line]

Διάρκεια: 134′

Πρωταγωνιστούν: Chiwetel Ejiofor, Michael Fassbender, Benedict Cumberbatch, Brad Pitt, κ.α.

Μέσα της δεκαετίας του 1850. Ο Σόλομον Νόρθαπ είναι ένας μορφωμένος έγχρωμος με ύφεση στη μουσική, που ζει στη Σαρατόγκα της Νέας Υόρκης με τη σύζυγο και το παιδί του. Μία μέρα κι ενώ η οικογένεια του λείπει εκτός πόλης, πλησιάζεται από δύο ανθρώπους που παρουσιάζονται ως προαγωγοί τσίρκου. Ο Σόλομον συμφωνεί να τους ακολουθήσει για λίγο, ώστε να παίζει το βιολί τους καθώς αυτοί δίνουν την παράσταση τους. Κι ενώ πίνει ένα ποτό μαζί τους, ξυπνάει για να ανακαλύψει ότι τον είχαν ναρκώσει και πως τον μεταφέρουν στη Λουιζιάνα για σκλάβο. Κανείς δεν πιστεύει αυτό που λένε τα χαρτιά του, δηλαδή ότι είναι ένας ελεύθερος έγχρωμος.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4 / 5

Έχουμε δεί πάρα πολλές ταινίες στον Αμερικάνικο κινηματογράφο με θέμα την σκλαβιά των έγχρωμων και την εκμετάλλευση τους. Ακόμα και την περσινή χρονιά (φετινή για την χώρα μας) είδαμε μια απογοητευτική (Lincoln) και μια χαβαλετζίδικη και cult απόπειρα (Django Unchained του Tarantino). Από την άλλη, έχουμε τον Steve McQueen, έναν σκηνοθέτη που έχει κάνει ελάχιστες ταινίες, αλλά η κάθε μια ξεχωριστή. Το Hunger σκληρό και ευθύ ανέδειξε ένα ευαίσθητο θέμα και φυσικά έβγαλε στην επιφάνεια τον Fassbender, το Shame ήταν όσο ωμό έπρεπε να είναι και τώρα έχουμε το 12 Years a slave, που αποδεικνύεται (με επιφύλαξη) ίσως η ταινία της χρονιάς.

O McQueen έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στις ταινίες του, κάτι που τον έχει αναδείξει σε έναν από τους πιο ταλαντούχους και ελπιδοφόρους της γενιάς του, αλλά και ολόκληρου του Χόλιγουντ. Μπαίνει κατευθείαν στο “ψητό”, εννοώντας ότι στις ταινίες του δεν έχει ούτε φανφάρες, ούτε ακατάσχετη φλυαρία (καλή ώρα όπως το περσινό Lincoln) και γενικότερα ξέρει να καλύπτει την θεματολογία του και να κρατάει τον θεατή καρφωμένο στην οθόνη. Ακριβώς το ίδιο, κάνει και το 12 Years a slave. Μπαίνει γρήγορα στο θέμα και επικεντρώνεται στα κομμάτια που ενδιαφέρουν τον θεατή του. Η ταινία είναι (σχεδόν) από το πρώτο της πλάνο μέχρι και το τελευταίο στρωτή, με ευθύτητα και ξέρει που να κατανείμει το υλικό της.

Ο ΜcQueen δεν χασομεράει κάνοντας κοινωνική κριτική και πασπαλίζοντας την ταινία του με ηθικολογικά κηρύγματα, αλλά προτιμάει να μιλήσει μέσα από τις σκηνές του και τον ήρωα του. Τον ήρωα που ερμηνεύει εκπληκτικά ο Chiwetel Ejiofor, ο οποίος είναι από τα μεγάλα φαβορί για να πάρει το Χρυσό Αγαλματίδιο Α’ Ανδρικού. Η ερμηνεία του Fassbender ξεχωρίζει με διαφορά από τους υπόλοιπους χαρακτήρες σε μια ακόμα θαυμάσια εμφάνιση του ανερχόμενου σταρ, οποίος αποδεικνύεται πολυτάλαντος, είτε πρόκειται να ερμηνεύσει καλοκάγαθους χαρακτήρες (βλέπε Συνήγορο), είτε όπως εδώ απάνθρωπους.

Αν και υπάρχουν κάποια μικρά ψεγάδια τόσο στον χαρακτήρα του Ejiofor αλλά και κάποιων άλλων δευτερευόντων  χαρακτήρων που παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον και δεν αναπτύσσονται όσο θα έπρεπε, αλλά αυτό είναι πολύ μικρό μειονέκτημα για να μειώσει την εξαιρετική προσπάθεια του συνόλου της ταινίας. Όπως φαβορί και με βάση τα διάφορα φεστιβάλ και ενώσεις κριτικών είναι από τα μεγάλα φαβορί για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας (αν όχι το μεγαλύτερο), αν και θα πρέπει να περιμένουμε και τις υπόλοιπες “μεγάλες” ταινίες της χρονιάς.

Η δομή και ο τρόπος που αναπτύσσεται η ταινία σε κρατάει άφωνο και κεντρίζει τον ενδιαφέρον ακόμα και σε θεατή που η πλοκή θα τον άφηνε αρχικά αδιάφορο. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του που κόβει την ανάσα του θεατή (ειδικά με τα πλάνα των μαστιγίων) σε συνδυασμό με την φωτογραφία και τα φοβερά σκηνικά-κουστούμια όπου έχουν δουλευτεί εξίσου εντυπωσιακά, συνθέτουν μια παραγωγή top class η οποία είναι σχεδόν αψεγάδιαστη.

Κάποιες λεπτομερειούλες στο σενάριο και στις ερμηνείες, ίσως ήθελαν περαιτέρω επεξεργασία, αλλά κακά τα ψέματα το 12 Years a Slave είναι από τις ταινίες που βλέπεις και θυμάσαι για καιρό. Όχι μόνο λόγω της θεματολογίας του, αλλά και λόγω της συνολικής προσπάθειας σε τεχνικό και ερμηνευτικό κομμάτι, που ολοκληρώνει άρτια και με μεγάλη επιτυχία ένα πολύ ενδιαφέρον (και υπό άλλες συνθήκες κλισέ) θέμα, εκεί που άλλοι απέτυχαν παταγωδώς.

[line]

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ